499
türk futbol tarihinin en önemli maçı.
12 yaşındaydım. o sıralar istanbul'un arnavutköy ilçesine bağlı merkezden uzak ufak bir mahallede oturuyorduk. sessiz sakin ıssız bir yerdi. yalnızca babam ve televizyonun karşısına kurulduk. 5 dakikada bir çişim geliyordu, heyecandanmış meğer, babam söylemişti ilk. tabii ki müthiş bir maç sonunda penaltılar... babam iyi bir galatasaraylıdır ancak hiçbir zaman öyle aşırı sevinç gösterileri yapmaz en fazla sesinin hafif yükseltelek gooool der. popescu son penaltıyı gole çevirince ilk defa babamın sevinçle ayağa kalkıp gooooollll diye bağırarak yumruğunu havaya kaldırdığını hatırlıyorum. ben de babamdan çekindiğim için herhalde sevincimi içimde yaşamıştım ama ne sevinç, ne mutluluk.
12 yaşındaydım. o sıralar istanbul'un arnavutköy ilçesine bağlı merkezden uzak ufak bir mahallede oturuyorduk. sessiz sakin ıssız bir yerdi. yalnızca babam ve televizyonun karşısına kurulduk. 5 dakikada bir çişim geliyordu, heyecandanmış meğer, babam söylemişti ilk. tabii ki müthiş bir maç sonunda penaltılar... babam iyi bir galatasaraylıdır ancak hiçbir zaman öyle aşırı sevinç gösterileri yapmaz en fazla sesinin hafif yükseltelek gooool der. popescu son penaltıyı gole çevirince ilk defa babamın sevinçle ayağa kalkıp gooooollll diye bağırarak yumruğunu havaya kaldırdığını hatırlıyorum. ben de babamdan çekindiğim için herhalde sevincimi içimde yaşamıştım ama ne sevinç, ne mutluluk.
