2328
neden kendisinin bu kadar çok geri istendiğine dair bir fikrim var aslında.
taraftarın geçen seneki şampiyonluğa rağmen gönlünden geçen oyun ilk 7-8 hafta oynanan oyundu. tempo yapan, rakibi boğan, bol presli oyun epey heyecanlandırdı bizleri. daha sonra tudor'un tercihleri, farklı taktik denemeleri ve bunun oyunculara yansımaları hoş olmadı ve büyü bozuldu. daha sonra fatih terim terim geldi ndiaye gitti. akabinde oynanan oyunlar daha düşük tempoda ve alan oyunu odaklıydı. taraftar da bu düşük tempoyu içten içe ndiaye'nin gidişine bağladı zira orta sahada basmadık yer bırakmıyordu.
halbuki o dönemde, hatırlayın, fernando da sakatlanmış ve selçuk-donk ikilisine dönmüştük. donk bir buçuk yıldır top oynamamış, selçuk da sezon başından beri doğru dürüst forma yüzü görmemişti. kaldı ki bu iki oyuncu da kariyer zirvelerinde tempo yapan tipler olmamıştı. bu soruna deplasman problemi de eklenince fatih terim de daha dengeli oyun üzerine kurdu stratejisini. topu ayağında tutan anlayışı aşıladı. halbuki sezon başı galatasaray akın futbolu oynuyordu. topu ayağında tutmakla ilgilenmiyordu.
üstelik sezon başında oynanan oyun n'diaye'nin futbol yapısına çok uyumla olmasına rağmen sıkça eleştiriliyordu. top tekniği ve pas sorunları sebebiyle. gittikten sonra gelişen durumlar, yani orta sahadaki temposuzluğumuz, ndiaye'nin gidişine bağlandı. dolayısıyla taraftarın kalbinde yatan, bizleri çok heyecanlandıran o sezon başı futbolun arayışına düştük. baş müsebbib olarak da n'diaye'i belirledik.
işte kör ölünce neden badem gözlü olduğuna benim yorumum budur...
taraftarın geçen seneki şampiyonluğa rağmen gönlünden geçen oyun ilk 7-8 hafta oynanan oyundu. tempo yapan, rakibi boğan, bol presli oyun epey heyecanlandırdı bizleri. daha sonra tudor'un tercihleri, farklı taktik denemeleri ve bunun oyunculara yansımaları hoş olmadı ve büyü bozuldu. daha sonra fatih terim terim geldi ndiaye gitti. akabinde oynanan oyunlar daha düşük tempoda ve alan oyunu odaklıydı. taraftar da bu düşük tempoyu içten içe ndiaye'nin gidişine bağladı zira orta sahada basmadık yer bırakmıyordu.
halbuki o dönemde, hatırlayın, fernando da sakatlanmış ve selçuk-donk ikilisine dönmüştük. donk bir buçuk yıldır top oynamamış, selçuk da sezon başından beri doğru dürüst forma yüzü görmemişti. kaldı ki bu iki oyuncu da kariyer zirvelerinde tempo yapan tipler olmamıştı. bu soruna deplasman problemi de eklenince fatih terim de daha dengeli oyun üzerine kurdu stratejisini. topu ayağında tutan anlayışı aşıladı. halbuki sezon başı galatasaray akın futbolu oynuyordu. topu ayağında tutmakla ilgilenmiyordu.
üstelik sezon başında oynanan oyun n'diaye'nin futbol yapısına çok uyumla olmasına rağmen sıkça eleştiriliyordu. top tekniği ve pas sorunları sebebiyle. gittikten sonra gelişen durumlar, yani orta sahadaki temposuzluğumuz, ndiaye'nin gidişine bağlandı. dolayısıyla taraftarın kalbinde yatan, bizleri çok heyecanlandıran o sezon başı futbolun arayışına düştük. baş müsebbib olarak da n'diaye'i belirledik.
işte kör ölünce neden badem gözlü olduğuna benim yorumum budur...
