11722
çok güneylerde bir yerde tatil köyünde 35 derece sıcakta gevşemiş yatarken, birden havuz başından yükselen “nossa nossa...” sesleriyle hiç yokken aklıma düşen pislik öğütücü. hangi pislikleri öğütmedi ki? tek tek yazıp burayı mı kirleteyim? efsaneler unutulmaz. kolay kolay kimsenin askeri olmayacak birisi olarak yazıyorum: felipe melo’nun askerleriyiz
(bkz: bir gün gitsen bile hatıran yeter)
(bkz: bir gün gitsen bile hatıran yeter)
