ırkçılık

mustafa kemal atatürk'ün şu sözlerini aklıma getiren olgudur; "biz doğrudan doğruya millet severiz ve türk milliyetçisiyiz. cumhuriyetimizin dayanağı türk topluluğudur." "bize milliyetperver derler. fakat biz öyle milliyetperverleriz ki, bizimle teşrik-i mesai eden bütün milletlere hürmet ve riayet ederiz. onların bütün milliyetlerin icabatını tanırız. bizim milliyetperverliğimiz herhalde hodbinane ve mağrurane bir milliyetperverlik değildir." ulus ve millet fikri kutsal bir fikirdir. kendi ulusunun ve milletinin gelişimi için çalışmak önemlidir. ancak bunu yaparken başka milletlerin omuzlarına basarak yükselmeye çalışmak doğru ve etik değildir. bir ırkın başka bir ırktan tek üstünlüğü olabilir; o da çalışmak, daha çok çalışmak ve ilerlemektir. kendisine her zaman muatafa kemal atatürk'ü örnek almış bir türk olarak milliyetperver olmanın bir zararı olmadığını ancak sırf kendinden olmadığı için başka bir insanı, bir topluluğu yahut bir ırkı aşağılık görmenin hiçbir mantıklı dayanağı olmadığını düşünüyorum.

yıllarca yurtdışına özellikle avrupa ülkelerine çok seyahatler yaptım. gittiğim birçok avrupa ülkesinde ırkçılık ile karşılaştım. bunların hiçbirisine aynı şekilde karşılık vermedim. siyasi sebeplerle sevmediğim topluluklar mevcuttur. örnek vermek gerekirse sözde ermeni soykırımı iddiaları ve dağlık karabağ mevzusu yüzünden ermenistan devletini sevmem. fakat bu benim ermenilere ırkçılık yapmam için bir sebep değildir. siyaset ayrıdır, bu mevzuların hesaplaşmaları devletler bazında yapılır. benim herhangi bir ermeni vatandaşıyla bir alıp veremediğim olamaz.

demem odur ki sözlük, milliyetini sevmek ırkçılıktan çok farklıdır. ne mutlu atatürk'ün yolundan gidebilenlere.