39
galatasaray bu sene deplasmanlarda 7 kere kaybetti. bunların 3’ü beşiktaş, başakşehir ve trabzon maçlarıydı. bunun nedeni takımın deplasman sorunu mu yoksa tudor’un derbi sorunu mu bilemiyorum. aslında galatasaray ilk haftalarda deplasmanda da kazanıyordu. osmanlı’yı rahat geçtik, o dönem iyi giden bursa’yı yendik ve konya’yı yendik.
onun dışında tudor döneminde bir de malatya deplasmanında alınan mağlubiyet var ki sanırım kimse onun saha içiyle ilgili olduğunu düşünmüyor.
sonra fatih terim ile deplasmanda kayseri’yi de yendik. fakat sonra çok kritik bir şey oldu: ndiaye gitti. ndiaye senin özellikle deplasmanda aradığın dinamizm ve enerjiyi tek başına sağlıyordu neredeyse. bence onun gidişi deplasman oyunumuzu çok etkiledi.
fakat bir de işin unutulan detayları var. galatasaray, sivas’ta iyi oynamadı ama tam oynamaya başladığı an çok komik bir penaltıyla skor 2-0 oldu. belki o maç dönecekti.
kasımpaşa maçında iyi oynadığımız ve önde olduğumuz bir ilk yarıda yine komik bir penaltı ve oyunun gidişatı değişti. o maçı çok yüksek ihtimalle kazanırdık o penaltı olmasa.
yani size aykut kocaman gibi “taçımızı çaldılar, auttu korner verdi” demiyorum. direkt skor değiştiren çok kritik hata bunlar. özellikle kasımpaşa maçında mümkün değil mağlup olmazdık.
ardından fener deplasmanı berabere ki gayet top oynadık. gençler maçı gerçekten çok kötüydük ve haklı bir mağlubiyet aldık. ardından da alanya ve akhisar’ı yendik.
baktığımız zaman durum böyle. evet takımın deplasmanlarda bir sorunu olduğu bariz, öne geçince bile yere sağlam basmıyoruz ve kötü bir deplasman karnemiz var ama kritik detayları da unutmamak lazım.
diğer yandan beşiktaş ile aynı puanı toplamışız deplasmanlarda fakat bizim durumumuz çok gündem oldu. bunu da iç sahadaki harika oyunla, deplasman oyunu arasındaki farkın çok olmasına ve dikkat çekmesine bağlıyorum.
onun dışında tudor döneminde bir de malatya deplasmanında alınan mağlubiyet var ki sanırım kimse onun saha içiyle ilgili olduğunu düşünmüyor.
sonra fatih terim ile deplasmanda kayseri’yi de yendik. fakat sonra çok kritik bir şey oldu: ndiaye gitti. ndiaye senin özellikle deplasmanda aradığın dinamizm ve enerjiyi tek başına sağlıyordu neredeyse. bence onun gidişi deplasman oyunumuzu çok etkiledi.
fakat bir de işin unutulan detayları var. galatasaray, sivas’ta iyi oynamadı ama tam oynamaya başladığı an çok komik bir penaltıyla skor 2-0 oldu. belki o maç dönecekti.
kasımpaşa maçında iyi oynadığımız ve önde olduğumuz bir ilk yarıda yine komik bir penaltı ve oyunun gidişatı değişti. o maçı çok yüksek ihtimalle kazanırdık o penaltı olmasa.
yani size aykut kocaman gibi “taçımızı çaldılar, auttu korner verdi” demiyorum. direkt skor değiştiren çok kritik hata bunlar. özellikle kasımpaşa maçında mümkün değil mağlup olmazdık.
ardından fener deplasmanı berabere ki gayet top oynadık. gençler maçı gerçekten çok kötüydük ve haklı bir mağlubiyet aldık. ardından da alanya ve akhisar’ı yendik.
baktığımız zaman durum böyle. evet takımın deplasmanlarda bir sorunu olduğu bariz, öne geçince bile yere sağlam basmıyoruz ve kötü bir deplasman karnemiz var ama kritik detayları da unutmamak lazım.
diğer yandan beşiktaş ile aynı puanı toplamışız deplasmanlarda fakat bizim durumumuz çok gündem oldu. bunu da iç sahadaki harika oyunla, deplasman oyunu arasındaki farkın çok olmasına ve dikkat çekmesine bağlıyorum.
