14
ulan gaassaray'da "birbirimize ask acılarımızı, ''pardon! gözüme toz kaçtı!'' hissiyatı içinde fısıldarken..." diye bir cümle vardır ya hani. işte hayatımdaki ilk aşk acısını çekmeye başlamamdan önce oynan son maç. yılları ağustos-mayıs arası yaşayan, geriye dönüp hatırlarken 2003 değil de 2003/04 diyebilen bir bünyenin hafıza sistemi ne yazık ki böyle...
aradan 14 sene geçti. kimler kimler için gözyaşı döktük, "başkomutan"ın(!) dediği gibi kimler kimlerle yanyana geldi, ne saçma fedakarlıklar yaptık, ne intiharlardan tutup çevirdiler... insan her defasında reddedilince, o kadar farklı şekillerde reddedilince, o kadar çok reddedilince artık kaybetmeyi benimsiyor... kaybetmekle huzuru buluyor, kaybedince işlerin yolunda olduğunu sanıyor falan...
yaş oldu iki katı. hala daha gecenin bir yarısı uyanıp bir fotoğrafa bakıp üzülebiliyorsun. yastığına biraz daha sarılıp yalnız geçen bir geceye daha küfredip uyumaya çalışabiliyorsun...
o değil de sabri'nin o şutu gol olmalıydı...
(bkz: bu kediler var ya çon enteresan hayvanlar abi)
aradan 14 sene geçti. kimler kimler için gözyaşı döktük, "başkomutan"ın(!) dediği gibi kimler kimlerle yanyana geldi, ne saçma fedakarlıklar yaptık, ne intiharlardan tutup çevirdiler... insan her defasında reddedilince, o kadar farklı şekillerde reddedilince, o kadar çok reddedilince artık kaybetmeyi benimsiyor... kaybetmekle huzuru buluyor, kaybedince işlerin yolunda olduğunu sanıyor falan...
yaş oldu iki katı. hala daha gecenin bir yarısı uyanıp bir fotoğrafa bakıp üzülebiliyorsun. yastığına biraz daha sarılıp yalnız geçen bir geceye daha küfredip uyumaya çalışabiliyorsun...
o değil de sabri'nin o şutu gol olmalıydı...
(bkz: bu kediler var ya çon enteresan hayvanlar abi)
