459
bu maçın ilk yarısındaki oyundan memnun olanlarla; muslera 2. yarının hemen başında hatalı bir gol yemeseydi beşiktaş hayatta gol bulamazdı, en kötü 0-0'a bağlardık şeklinde düşünenlerle tamamen bambaşka maçlar izlemişiz anlaşılan.
buraya sinerji sebebiyle yazmadım; ama maçtan önce çok rahat bir beşiktaş galibiyeti beklediğimi ve 3-0 gibi net bir skor çıkabileceğini beşiktaşlı arkadaşlara ve eşime söyledim. gerçi bu denli rezil bir oyun ve tarihi bir farktan şans ve herkesin çok bok attığı muslera ve bizim adımıza sahanın belki de en iyisi maicon sayesinde kurtulduk.
herşeyden önce ilk yarının hemen başında verdiğimiz net gol pozisyonu dışında çok net bir fırsat vermesek de acayip bunaldık ilk 20 dakika. bence şenol güneş dahil bu denli bir baskı kurabileceklerini düşünemediler. bizim takım sahaya hiç yayılamadı. fernando maç boyu stoperlerin arasına girmek zorunda kaldı. n'diaye topu ileri taşıma noktasında pas açısından rezalet bir performans sergiledi. atiba, tolgay ikilisine çıkarken direk attığı pas sayısı bizim takıma ileriye doğru attığı pas sayısıyla eşit bile olabilir. onun dışında baskı yerken gelip top almasını beklediğimiz belhanda hayalet gibiydi. yani bir insan hiç mi sorumluluk almaz kardeşim ya. halı sahada bile böyle ön alanda pres yenmez; ayıptır ya. zaten sol bekte denayer vardı ve o kanattan organize bir şekilde ayağa pasla çıkma ihtimalin yok; ters tarafta mariano ile de çıkamıyoruz. top fernando ve n'diaye ikilisinden dan dun ileri doğru atıldı. yerden giden toplar atiba, tolgay ikilisinne takıldı. havadan atılan toplarda ise gomis iki stoperle boğuştu durdu. bir tane indirdi onda da feghouli'nin pozisyonu geldi.
beşiktaş maçın hemen başında bunaltıcı baskıdan çok net fırsatlar çıkaramayınca biraz da tempo düşürdü ve oyun dengeye geldi. biz o arada garry ve feghouli ile 2 pozisyon yakaladık. atsak farkeder miydi; belki. ama bu kadar baskı yiyen bir takım oyunu falan tutamaz kardeşim. n'diaye ve belhanda baskıda topu çıkarma noktasında çok feci çuvalladılar.
devre sonu ise adeta 2. yarının nasıl geçeceğinin özeti gibiydi. baskıdan bunalan n'diaye de iyice belhanda'ya bağlayıp hayalet olunca topu hiç ileri götüremez olduk. muslera'nın degajları 3 pasta kalemizde pozisyon olmaya başladı. 40. dakikadan sonra beşiktaş'ın yüzde yüz diyemesek de ciddi 3 adet ciddi pozisyonu var (oğuzhan'ın penaltı tartışması olan pozisyonu ve devamı, cenkin indirdiği atiba'nın vuramadığı, q7'nin denayer'in arkasına sarkıp yerden köşeye vurduğu); bu mu iyi biten ilk yarı?
kısacası iyi oynadığımız iddia edilen devrenin sonunda bir 5 dakika daha olsa adım gibi eminin o gol gelmişti. devre kurtarıcı olur ümidi besleyenler oldu; ama ben hiç ümitlenmedim çünkü tudor bulduğumuz 2 pozisyona kanıp hiçbir müdahalede bulunmaz dedim ve haklı da çıktım. devrede yapılması gereken değişiklik belhanda-yasin (feghouli ortaya) veya direk belhanda-selçuk idi.
nitekim 2. yarının hemen başında nando'nun büyük hatası maçın bizim adımıza kaybedilişinin habercisi oldu. bu dakikadan sonra maça dair en ufak bir umudu olan tek bir aklı başında galatasaraylı kalmış mıdır acaba? muslera golde büyük hatalı; ama o gol olmasa illaha ki bir tane gelecekti; çünkü beşiktaş devre sonu bizden bir yol olmayacağına iyice emin olmuştu. beşiktaş şampiyonlar liginde beğenmediğimiz porto, monaco, liepzig takımlarına yaptığı bunaltıcı baskıyı bize yapınca biz iyice dağıldık. 60-70 arası 2. gol gelene kadar yediğimiz 10 dakikalık baskıyı herhalde şampiyonlar ligi çeyrek final schalke deplasmanı dahil hiçbir maçta yememiştik. takım resmen rencide oldu o 10 dakikada. gol gelse de herkes rahatlasın moduna girdi benim maçı izlediğim yerdeki herkes.
bir golde dağılmayı allah aşkına sadece oyunculara, morale, özgüven eksiğine bağlamayın. bu takımın ciddi anlamda bir oyun planı yoktu beşiktaş maçında. bir şekilde gol olmaz, kalede muslera devleşir es kaza da bir tane atarsak diye derbiye çıkılmaz! kontra atak oynayacaksan adam akıllı kapanırsın, ayağa paslarla seri biçimde çıkarsın kalende 10 tane net pozsiyon vermezsin ve sıkıştırabilirsen de bir tane sıkıştırırsın.
bu maç gösterdi ki galatasaray futbol takımının kendisinden güçlü herhangi bir takımı yenmeyi bırak zorlama olasılığı sıfır. kendisinden kadro olarak güçsüz veya denk takımlar içinde ise bir oyun planı olan ve onu disiplinli şekilde sahaya yansıtan her takım bizi yener veya en kötü beraber kalır. maalesef puan farkının suni olduğu çok acı bir şekilde görüldü trabzon, başakşehir ve beşiktaş deplasmanlarında. kısacası takke düştü kel göründü :(
buraya sinerji sebebiyle yazmadım; ama maçtan önce çok rahat bir beşiktaş galibiyeti beklediğimi ve 3-0 gibi net bir skor çıkabileceğini beşiktaşlı arkadaşlara ve eşime söyledim. gerçi bu denli rezil bir oyun ve tarihi bir farktan şans ve herkesin çok bok attığı muslera ve bizim adımıza sahanın belki de en iyisi maicon sayesinde kurtulduk.
herşeyden önce ilk yarının hemen başında verdiğimiz net gol pozisyonu dışında çok net bir fırsat vermesek de acayip bunaldık ilk 20 dakika. bence şenol güneş dahil bu denli bir baskı kurabileceklerini düşünemediler. bizim takım sahaya hiç yayılamadı. fernando maç boyu stoperlerin arasına girmek zorunda kaldı. n'diaye topu ileri taşıma noktasında pas açısından rezalet bir performans sergiledi. atiba, tolgay ikilisine çıkarken direk attığı pas sayısı bizim takıma ileriye doğru attığı pas sayısıyla eşit bile olabilir. onun dışında baskı yerken gelip top almasını beklediğimiz belhanda hayalet gibiydi. yani bir insan hiç mi sorumluluk almaz kardeşim ya. halı sahada bile böyle ön alanda pres yenmez; ayıptır ya. zaten sol bekte denayer vardı ve o kanattan organize bir şekilde ayağa pasla çıkma ihtimalin yok; ters tarafta mariano ile de çıkamıyoruz. top fernando ve n'diaye ikilisinden dan dun ileri doğru atıldı. yerden giden toplar atiba, tolgay ikilisinne takıldı. havadan atılan toplarda ise gomis iki stoperle boğuştu durdu. bir tane indirdi onda da feghouli'nin pozisyonu geldi.
beşiktaş maçın hemen başında bunaltıcı baskıdan çok net fırsatlar çıkaramayınca biraz da tempo düşürdü ve oyun dengeye geldi. biz o arada garry ve feghouli ile 2 pozisyon yakaladık. atsak farkeder miydi; belki. ama bu kadar baskı yiyen bir takım oyunu falan tutamaz kardeşim. n'diaye ve belhanda baskıda topu çıkarma noktasında çok feci çuvalladılar.
devre sonu ise adeta 2. yarının nasıl geçeceğinin özeti gibiydi. baskıdan bunalan n'diaye de iyice belhanda'ya bağlayıp hayalet olunca topu hiç ileri götüremez olduk. muslera'nın degajları 3 pasta kalemizde pozisyon olmaya başladı. 40. dakikadan sonra beşiktaş'ın yüzde yüz diyemesek de ciddi 3 adet ciddi pozisyonu var (oğuzhan'ın penaltı tartışması olan pozisyonu ve devamı, cenkin indirdiği atiba'nın vuramadığı, q7'nin denayer'in arkasına sarkıp yerden köşeye vurduğu); bu mu iyi biten ilk yarı?
kısacası iyi oynadığımız iddia edilen devrenin sonunda bir 5 dakika daha olsa adım gibi eminin o gol gelmişti. devre kurtarıcı olur ümidi besleyenler oldu; ama ben hiç ümitlenmedim çünkü tudor bulduğumuz 2 pozisyona kanıp hiçbir müdahalede bulunmaz dedim ve haklı da çıktım. devrede yapılması gereken değişiklik belhanda-yasin (feghouli ortaya) veya direk belhanda-selçuk idi.
nitekim 2. yarının hemen başında nando'nun büyük hatası maçın bizim adımıza kaybedilişinin habercisi oldu. bu dakikadan sonra maça dair en ufak bir umudu olan tek bir aklı başında galatasaraylı kalmış mıdır acaba? muslera golde büyük hatalı; ama o gol olmasa illaha ki bir tane gelecekti; çünkü beşiktaş devre sonu bizden bir yol olmayacağına iyice emin olmuştu. beşiktaş şampiyonlar liginde beğenmediğimiz porto, monaco, liepzig takımlarına yaptığı bunaltıcı baskıyı bize yapınca biz iyice dağıldık. 60-70 arası 2. gol gelene kadar yediğimiz 10 dakikalık baskıyı herhalde şampiyonlar ligi çeyrek final schalke deplasmanı dahil hiçbir maçta yememiştik. takım resmen rencide oldu o 10 dakikada. gol gelse de herkes rahatlasın moduna girdi benim maçı izlediğim yerdeki herkes.
bir golde dağılmayı allah aşkına sadece oyunculara, morale, özgüven eksiğine bağlamayın. bu takımın ciddi anlamda bir oyun planı yoktu beşiktaş maçında. bir şekilde gol olmaz, kalede muslera devleşir es kaza da bir tane atarsak diye derbiye çıkılmaz! kontra atak oynayacaksan adam akıllı kapanırsın, ayağa paslarla seri biçimde çıkarsın kalende 10 tane net pozsiyon vermezsin ve sıkıştırabilirsen de bir tane sıkıştırırsın.
bu maç gösterdi ki galatasaray futbol takımının kendisinden güçlü herhangi bir takımı yenmeyi bırak zorlama olasılığı sıfır. kendisinden kadro olarak güçsüz veya denk takımlar içinde ise bir oyun planı olan ve onu disiplinli şekilde sahaya yansıtan her takım bizi yener veya en kötü beraber kalır. maalesef puan farkının suni olduğu çok acı bir şekilde görüldü trabzon, başakşehir ve beşiktaş deplasmanlarında. kısacası takke düştü kel göründü :(
