4553
igor tudor gibi teknik direktörlerde, özellikle de büyük takımlara gelmiş teknik direktörlerde nefret ettiğim bir kaç huy var.
bunları kabaca; aşırı özgüven, saplantı, ego, hataları asla kabul etmeme ve başarısızlığa sürekli bahane bulma.
hatalarını kabul etmeme ve başarısızlığa sürekli bahane bulma konularına daha sonra geleceğim. fakat şu ego ve aşırı özgüven gerçekten beni çıldırtıyor.
bir ferguson, bir mourinho, bir guardiola ya da ancelotti olsa derim ki ulan adam dünyaları kazanmış bu kadar da egosu olsun. hadi bunlar zaten efsane isimler. bir tık altına düşeyim bizim gözümüzde başarı olarak, fatih terim. kardeş sen bir fatih terim de değilsin. hadi bir tık daha düşüyorum, mustafa denizli ve şenol güneş. kardeş sen bunların ayakkabılarını bağlarsın ancak. ya kardeş, sen daha ersun yanal kadar bile egolu olamazsın çünkü o adamın bile bir şampiyonluğu var.
sen kimsin igor? bu genç yaşında galatasaray teknik direktörlüğü şansı verilmiş, antranörlük kariyerinde hiçbir şey başaramamış bir insansın. bu kadar ego nereden geliyor sevgili tudor? bir şeyler başardın da onun egosu mu bu?
büyük maç kazanamamasını kafama o kadar çok dert etmiyordum başlarda. geçen sene kadro bok gibiydi hadi bu sene zaten ts, ibb, bjk ile dışarda oynuyoruz. fb ile berabere kaldık. en kötü içeride hepsini yeneriz diye düşünüyordum. zaten şampiyonluk aslında büyük maçlardan değil, sezonunun tamamındaki dengeli gidişattan geçiyordu. (en azından böyle düşünmek istedim)
kadro tercihi falan onu da geçtim de arkadaş, iki yılda aynı takımdan sırasıyla 4 ve 5 gol yiyorsan burada bir sıkıntı vardır tudor. sen galatasaray teknik direktörüsün. sen ibb denilen daha 2-3 yıldır yukarıya oynayan bu takımdan iki maçta 9 gol yiyemezsin. bu dünyanın hiçbir yerinde kabul görmez. burada bir yanlışlık vardır. sorgulanır. sorgulanmak zorundadır.
ama maşallah seni sorgulamaya çalışıldığında kendin hariç her şeyden bahsediyorsun. adebayor'un muhteşem formu (kendinden 15 cm kısa denayer ile eşleştirmişsin), sadece 2 defa tam takım idman yapabilmişsin (o zaman takımın en alışık olduğu dizilişte çık saçma sapan deneysel şeyler yapma) falan.
hala egolu, hala burnundan kıl aldırmıyor.
senin kazanan bir dizilişin vardı. bu dizilişte haftalarca aynı yer oynamış adamlar vardı. ne zaman bir büyük maç olsa bunu değiştirdin. kolu kanadı kırık fenerbahçe'ye fark atarız derken 0-0 zor bitti. içerde dahi 5-6 gol yiyen trabzon'a ilk şutu 87. dakikada çektin ve ibb'den 5 gol yedin. bunların hepsinde de saçma sapan şeyler denedin. ilk 8 hafta takım ne kadar iyiyse, sonraki 4 hafta aynı şekilde kötü. galatasaray'ın bir şablonu olur ve onu oynar. fm oynar gibi on tane farklı diziliş denemez. sen daha a planının işe yarayıp yaramadığını görmeden b, c, d, e, f planlarına geçiyorsun. yapma gözünü seveyim.
konudan konuya atlamış olabilirim, öncelikle kusura bakmayın arkadaşlar. dün geceden beri göğüsümün üstüne bir öküz oturmuş gibi hissediyorum. kaldıramadım hala bu saçma mağlubiyeti.
ille egolu ille takıntılı biri olacaksa takımın başında bu tudor olmasın, terim olsun madem. ya da global çapta bir şeyler kanıtlamış biri olsun. çünkü hem hezimet, hem belirsizlik hem de ego'yu aynı anda kaldıramıyor benim bünyem.
bunları kabaca; aşırı özgüven, saplantı, ego, hataları asla kabul etmeme ve başarısızlığa sürekli bahane bulma.
hatalarını kabul etmeme ve başarısızlığa sürekli bahane bulma konularına daha sonra geleceğim. fakat şu ego ve aşırı özgüven gerçekten beni çıldırtıyor.
bir ferguson, bir mourinho, bir guardiola ya da ancelotti olsa derim ki ulan adam dünyaları kazanmış bu kadar da egosu olsun. hadi bunlar zaten efsane isimler. bir tık altına düşeyim bizim gözümüzde başarı olarak, fatih terim. kardeş sen bir fatih terim de değilsin. hadi bir tık daha düşüyorum, mustafa denizli ve şenol güneş. kardeş sen bunların ayakkabılarını bağlarsın ancak. ya kardeş, sen daha ersun yanal kadar bile egolu olamazsın çünkü o adamın bile bir şampiyonluğu var.
sen kimsin igor? bu genç yaşında galatasaray teknik direktörlüğü şansı verilmiş, antranörlük kariyerinde hiçbir şey başaramamış bir insansın. bu kadar ego nereden geliyor sevgili tudor? bir şeyler başardın da onun egosu mu bu?
büyük maç kazanamamasını kafama o kadar çok dert etmiyordum başlarda. geçen sene kadro bok gibiydi hadi bu sene zaten ts, ibb, bjk ile dışarda oynuyoruz. fb ile berabere kaldık. en kötü içeride hepsini yeneriz diye düşünüyordum. zaten şampiyonluk aslında büyük maçlardan değil, sezonunun tamamındaki dengeli gidişattan geçiyordu. (en azından böyle düşünmek istedim)
kadro tercihi falan onu da geçtim de arkadaş, iki yılda aynı takımdan sırasıyla 4 ve 5 gol yiyorsan burada bir sıkıntı vardır tudor. sen galatasaray teknik direktörüsün. sen ibb denilen daha 2-3 yıldır yukarıya oynayan bu takımdan iki maçta 9 gol yiyemezsin. bu dünyanın hiçbir yerinde kabul görmez. burada bir yanlışlık vardır. sorgulanır. sorgulanmak zorundadır.
ama maşallah seni sorgulamaya çalışıldığında kendin hariç her şeyden bahsediyorsun. adebayor'un muhteşem formu (kendinden 15 cm kısa denayer ile eşleştirmişsin), sadece 2 defa tam takım idman yapabilmişsin (o zaman takımın en alışık olduğu dizilişte çık saçma sapan deneysel şeyler yapma) falan.
hala egolu, hala burnundan kıl aldırmıyor.
senin kazanan bir dizilişin vardı. bu dizilişte haftalarca aynı yer oynamış adamlar vardı. ne zaman bir büyük maç olsa bunu değiştirdin. kolu kanadı kırık fenerbahçe'ye fark atarız derken 0-0 zor bitti. içerde dahi 5-6 gol yiyen trabzon'a ilk şutu 87. dakikada çektin ve ibb'den 5 gol yedin. bunların hepsinde de saçma sapan şeyler denedin. ilk 8 hafta takım ne kadar iyiyse, sonraki 4 hafta aynı şekilde kötü. galatasaray'ın bir şablonu olur ve onu oynar. fm oynar gibi on tane farklı diziliş denemez. sen daha a planının işe yarayıp yaramadığını görmeden b, c, d, e, f planlarına geçiyorsun. yapma gözünü seveyim.
konudan konuya atlamış olabilirim, öncelikle kusura bakmayın arkadaşlar. dün geceden beri göğüsümün üstüne bir öküz oturmuş gibi hissediyorum. kaldıramadım hala bu saçma mağlubiyeti.
ille egolu ille takıntılı biri olacaksa takımın başında bu tudor olmasın, terim olsun madem. ya da global çapta bir şeyler kanıtlamış biri olsun. çünkü hem hezimet, hem belirsizlik hem de ego'yu aynı anda kaldıramıyor benim bünyem.
