1090
sözlükte yazarken en çok mutlu olduğum başlıktır bu başlık. gururla yazıp kelimelerimi dikkatle seçerim. yine yazıyorum.
ne kadar yakından bakarsan o kadar az görürsün. bu ülkede gerçek , duvar görünümlü ve içindeki gerçekliği gizleyen görünmez bir perde gibidir. o perdenin duvar olduğuna öylesine inanırız ki gidip yakından inceleme gereği duymayız. ya da bir görüntüyü izlerken gördüğümüz ve duyduğumuz şeylerin farklılığını ayırt edemeyecek kadar körleştiğimizin farkında olmayız. hani nasıl desem , elimizle gözümüzü kapatıp sadece dinlemeyi akıl edemediğimiz anlardır bunlar. bilimsel açıdan beynimizin görmeyi diğer duyulardan önde tuttuğu gerçekliğiyle de olaya başka bir boyuttan da bakabiliriz.
bu ülkede duvarlar moda. renk renk , çeşit çeşit duvardan geçilmiyor. ithali var , yerlisi var , bu duvarlar öyle çekici ki kollarını açmış kucaklıyor milyonları. en son seksen milyonu görmüştü sanırım bu duvarlar. her sene daha da ilgi çekiyor. eeee ne de olsa bu duvarlar moda. bir rivayete göre temelleri 1938’den sonra atılmış diyorlar. gündüzleri çalışamayan işçiler güneşin batmasını beklemişler. kasım ayının 10’u diye net tarih verenlerde var hatta. o gün bugündür adamlar hala çalışıyor güneş yeniden doğmasın diye. bu kadar emek olunca duvarlarında daimi artışı kaçınılmaz tabi.
işte benim ülkemin gerçeği bu duvarlar. bu duvarların üzerindeki boyalarda ülkemin gündemi. boyalarda şantiye şefinin emriyle renk renk dönem dönem değişiyor. maksat güneşten etkilenmesin. son olarak ben gözümü yıllar önce kapadım. duvarın sahteliğinin farkına varıp perdeyi aralayanlardanım. bakıyorum ama uzaktan , gerçekliğin sahte duvarlarına değil perdenin ardındaki güneş gören manzaraya. 89’dan beri. güneşin izindeyim. izindeyiz. sadece bugün değil yarın ve gelecekte.
ne kadar yakından bakarsan o kadar az görürsün. bu ülkede gerçek , duvar görünümlü ve içindeki gerçekliği gizleyen görünmez bir perde gibidir. o perdenin duvar olduğuna öylesine inanırız ki gidip yakından inceleme gereği duymayız. ya da bir görüntüyü izlerken gördüğümüz ve duyduğumuz şeylerin farklılığını ayırt edemeyecek kadar körleştiğimizin farkında olmayız. hani nasıl desem , elimizle gözümüzü kapatıp sadece dinlemeyi akıl edemediğimiz anlardır bunlar. bilimsel açıdan beynimizin görmeyi diğer duyulardan önde tuttuğu gerçekliğiyle de olaya başka bir boyuttan da bakabiliriz.
bu ülkede duvarlar moda. renk renk , çeşit çeşit duvardan geçilmiyor. ithali var , yerlisi var , bu duvarlar öyle çekici ki kollarını açmış kucaklıyor milyonları. en son seksen milyonu görmüştü sanırım bu duvarlar. her sene daha da ilgi çekiyor. eeee ne de olsa bu duvarlar moda. bir rivayete göre temelleri 1938’den sonra atılmış diyorlar. gündüzleri çalışamayan işçiler güneşin batmasını beklemişler. kasım ayının 10’u diye net tarih verenlerde var hatta. o gün bugündür adamlar hala çalışıyor güneş yeniden doğmasın diye. bu kadar emek olunca duvarlarında daimi artışı kaçınılmaz tabi.
işte benim ülkemin gerçeği bu duvarlar. bu duvarların üzerindeki boyalarda ülkemin gündemi. boyalarda şantiye şefinin emriyle renk renk dönem dönem değişiyor. maksat güneşten etkilenmesin. son olarak ben gözümü yıllar önce kapadım. duvarın sahteliğinin farkına varıp perdeyi aralayanlardanım. bakıyorum ama uzaktan , gerçekliğin sahte duvarlarına değil perdenin ardındaki güneş gören manzaraya. 89’dan beri. güneşin izindeyim. izindeyiz. sadece bugün değil yarın ve gelecekte.
