9
karmamı göçertmek pahasına bu günahı burada açıklayacağım. insanlar tepki görmekten korktukları için doğruları söylemekten kaçınmamalı.
bu günah abdürrahim albayrak'ın aksaray ziyaretinden sonra hakemlerin de desteğiyle gelen 2015 şampiyonluğudur. son haftalarda melo'yu oyundan atmadıkları iki maçı hepimiz hatırlıyoruz. o sezon normal biçimde yönetilseydi beşiktaş'la son haftaya kadar kafa kafaya şampiyonluk yarışı verirdik. ama hakemler bizi ve fener'i destekleyip beşiktaş'ı doğradılar. bu sebeple sezonu ilk ikide tamamlaması gereken beşiktaş üçüncü oldu. biz de ismail kartal denen zavallının yönettiği fenerbahçe'yi geçerek son haftaya kalmadan şampiyonluğu ilan ettik.
bu şampiyonluğun verdiği sarhoşluk sebebiyle sanki dünyanın en zor liginde oynuyormuşuz gibi aptalca bir "üç kupa" goygoyu yapıldı. yetersiz oyuncular baştacı edildi. bağıra bağıra gelen felaket karşısında gözler yumuldu, kulaklar kapatıldı. halbuki türkiye kupası yarı finalinde sivasspor bile bizi ezmişti, yasin kendini yere atmasa belki de elenecektik.
elbette takımın uçurumdan aşağı doğru gittiğini uyaran birçok taraftar oldu ama sesini yukarıya duyuramadı. taraftarın yönetimi sıkıştıracak şiddette isyan başlatması 2015-16 sezonunun sonunu buldu. zaten o zamana kadar da atı alan üsküdar'ı geçmişti.
eğer 2015 şampiyonluğunu kaybetseydik veya son haftada ucu ucuna kazansaydık iki senedir bu kadar rezil durumlara düşmezdik. bu kadar rezil başladığımız bir sezonun sonunda, son haftaya kalmadan dördüncü yıldızı takıp kutlamaya çıkmak bizi gerçeklerden kopardı. "bu takımın ölüsü bile şampiyon olur" dedirtti. ama o yaz yabancı sınırının kalktığı ve yeni sezona her takımın %20-30 güçlenerek girdiği kimsenin aklına gelmedi.
2015'te bizi hakemler şampiyon yapmadı ama doğru yönetilen bir ligde ya son hafta ucu ucuna şampiyon olur ya da şampiyonluğu kaybederdik. ödediğimiz bir bedel varsa bu günaha aittir.
bu günah abdürrahim albayrak'ın aksaray ziyaretinden sonra hakemlerin de desteğiyle gelen 2015 şampiyonluğudur. son haftalarda melo'yu oyundan atmadıkları iki maçı hepimiz hatırlıyoruz. o sezon normal biçimde yönetilseydi beşiktaş'la son haftaya kadar kafa kafaya şampiyonluk yarışı verirdik. ama hakemler bizi ve fener'i destekleyip beşiktaş'ı doğradılar. bu sebeple sezonu ilk ikide tamamlaması gereken beşiktaş üçüncü oldu. biz de ismail kartal denen zavallının yönettiği fenerbahçe'yi geçerek son haftaya kalmadan şampiyonluğu ilan ettik.
bu şampiyonluğun verdiği sarhoşluk sebebiyle sanki dünyanın en zor liginde oynuyormuşuz gibi aptalca bir "üç kupa" goygoyu yapıldı. yetersiz oyuncular baştacı edildi. bağıra bağıra gelen felaket karşısında gözler yumuldu, kulaklar kapatıldı. halbuki türkiye kupası yarı finalinde sivasspor bile bizi ezmişti, yasin kendini yere atmasa belki de elenecektik.
elbette takımın uçurumdan aşağı doğru gittiğini uyaran birçok taraftar oldu ama sesini yukarıya duyuramadı. taraftarın yönetimi sıkıştıracak şiddette isyan başlatması 2015-16 sezonunun sonunu buldu. zaten o zamana kadar da atı alan üsküdar'ı geçmişti.
eğer 2015 şampiyonluğunu kaybetseydik veya son haftada ucu ucuna kazansaydık iki senedir bu kadar rezil durumlara düşmezdik. bu kadar rezil başladığımız bir sezonun sonunda, son haftaya kalmadan dördüncü yıldızı takıp kutlamaya çıkmak bizi gerçeklerden kopardı. "bu takımın ölüsü bile şampiyon olur" dedirtti. ama o yaz yabancı sınırının kalktığı ve yeni sezona her takımın %20-30 güçlenerek girdiği kimsenin aklına gelmedi.
2015'te bizi hakemler şampiyon yapmadı ama doğru yönetilen bir ligde ya son hafta ucu ucuna şampiyon olur ya da şampiyonluğu kaybederdik. ödediğimiz bir bedel varsa bu günaha aittir.
