galatasaray

ne zaman senden bu kadar soğudum hatırlamıyorum.
son 3-4 senedir maçları izlerken içimde heyecan yok.
derbi maçlarından bile heyecanlanmıyorum.
passolig geldiğinden beri normal tribünde yokum.

ilk zamanlar sabri'yi görmeye dayanamıyordum. sonra umut bulut,semih kaya gibi kazmaları galatasaray'da forma giymesi bana koymuştu.
galiba konu futbolcular değildi. onları sevmiyordum. bize uygun değillerdi.
dur,dur esas roman kosecki satan adama uyuz olmuştum. aynı adam zamanında abdul kader keita'yı satmıştı.
evet o adam farklı zamanlar içinde benim en sevdiğim oyuncaları satmıştı.
ne kadar acı dim? koca kulüp diyorsunuz, en sevilen oyuncunun gidişinde aynı yalaka herif var.

gerçi zaman zaman yöneticiler, oyunculara bağlı kalmamak lazımdı ama endüstriyel futbol,oyunu bu tarafa çekti.
ne acılar gördüm seninle saysam bitmez. ama başarıların allaha şükür daha fazla.
esasında konu o değil. konu başarı olsaydı çocukluğum beşiktaş şampiyonlukları ile geçmezdi.

konu vefa.
galatasaray ne zaman bu kadar vefasız oldu bilmiyorum.
ne kadar bu kadar acımasız,hain veya iş bilmez oldu.
eskiden karşı yaka ile farkımızı sorsalar; kupalar,başarılar filan derdik.
ama en önemlisi ahlakımız vardı. ahlaklı bir kulüp idik. futbolcusuna,çalışanına,taraftarına.

son wesley sneijder olayı ondan önce felipe melo olayı.
daha doğrusu son 10 senedir adnan polat ve dursun özbek gibi iğrenç,karakterinde sorunlu pislik adamları başkanımız yapan zihniyetten tiksindim.
konu bir türlü bağlanmıyor. konu esasında beri başımızda ki yapı.
artık futbol'dan zevk almıyorum.
wesley sneijder'in havalimanın'dan giderken verdiği röportajı izledim.
aynı kosecki gibi aynı keita gibi hissettim.
aldatılmış, arkandan hançerlenmiş ve umutsuz.
şundan eminim ki bu kulübü kuran ali sami yen beyin kemikleri mezarında sızlıyordur.
sizin gibi hainlerin kulübün başına geldiği için...