5118
ilk defa uefa kupasını aldığımız gün kutlamalarda hissettim seni, büyüklüğünü. kolay mı öncesini hatırlamak daha 6 yaşındaydım o gün. dayılarım, babam vs. kısacası ailemdeki erkeklerden hiçbiri de galatasaraylı değildi. ancak babam fanatik bir adam olmadığı için doğduğum sene galatasaray şampiyon olduğundan dolayı galatasaraylı yaptı beni. iyi ki de yapmış beşiktaşlı babam. gerek 6-0 lık fener maçı olsun gerekse her yenildiğimiz fener malalarından sonra ağlatırdı fenerli dayılarım. bunlara rağmen hiç vazgeçmedim sevginden, hatta hep büyüttüm içimdeki galatasaray sevgisini. cefakar annem ben üzülmeyeyim diye gs lı oldu, ben kuzenlerimi galatasaraylı yaptım dayılarımdan intikam alırcasına. sonrasında güzel günler de geldi tekrar fatih terim'le birlikte. çünkü o ruhu tekrar geri kazanmıştık. he unuttum söylemeyi ben ki o rezil 2010-2011 sezonunda bile lise sonda olduğum için çok izleyemesem de fırsat buldukça mutlu oluyordum maçlarını izlerken. sonraki malum 2 senelik müthiş sezonlar şampiyonluklar, ş.ligi çeyrek finali vs çok güzel geçti. biliyorum çok dağıttıö kusura bakmayın. diyeceğim o ki iş sneijder meselesi değil arkadaşlar çünkü 2014-2015 sezonunda kötüyken bile şampiyon olacağımıza inanan ben son iki senedir giderek hevesimi kaybeder oldum takımdan. çünkü sahaya ruhunu koyan adamları birer birer göndermeye başladık, malum dursun özbek yönetimi ve son gelen teknik direktörler de pabucu dikti zaten. diyeceğim odur ki sezonu 6. 7. bitirmemiz mesele değil, ben artık o ışığı göremiyorum ve o ruhu hissedemiyorum. bu başımızdakiler gidene kadar da taraftarlığımı askıya alıyorum. allah'a emanet olun.
