316
çok önemli maçtı. özellikle dün beşiktaş'ın son dakika golüyle (anladın sen) maçı kazanması ardından, ömer çatkıç denen keltoş zamanından bu yana bizden puan alan ve fenere puan hediye eden antalyaspor ile oynuyorduk. tribünler doluydu; bu da alınacak bir galibiyet sonrasında evde oynanacak ilk maçta tekrar 40 küsür binli rakamlar demekti belki de.
antalya zaten inim inim kapanırken, sabri denen kendini bilmez galatasaray ve futbol düşmanının, stoperin topuna basmak yerine götünü dönmesi sonucu yediğimiz gol ile "aha da sıçtık" demedim değil. oyun kesinlikle kötü değil ama kayseri maçındaki gibi kilidi çözemezsek sıkıntı yaşama ihtimalimiz vardı. sağdan aldığı her topu ortalayan ve rakibe adeta koridor açan bir dengesiz varken bilinçli oyun oynamak zor. bununla birlikte zaten futbol fakiri antalya'nın türkiye ligine uygun karakterdeki topçuları ölecek, kalkmayacak, yatacak. nitekim bunlar oldu.
ikinci devre başlarken riekerink bey, sakatlıktan dönen, rotasyon adamlarını (podolski-cavanda) oyuna aldı. soldan zaten gelemiyorlardı, cavanda girince sağdan da 1-2 sefer dışında gelemediler. demek ki neymiş? "yok efendim sabri öndeki adam yardım etmediği için.." bıdı bıdısı yalanmış.
3-1 oldu maç ve biz pas yapmaya başladık. gitmedik, atmadık, pas yaptık. bence rencide ettik. anlamsızca yapılan her bir pasta, muslera'nın 3-1 lik maçta nazire yapar gibi zaman geçirdiği topta içimin yağları eridi.
böyle galibiyetler önemli. "yaslanırsan sikeriz" mesajını verdiğimiz dakika işler bizim için çok çok iyi. nitekim, son beşiktaş maçının ilk devresi de gösterdi ki galatasaray, bugün, hem kadro yapısı hem de fizik kondisyon olarak "top oynayayım" diyen takımın içinden geçiyor. kapananların da geçersek şampiyonluk yakın.
antalya zaten inim inim kapanırken, sabri denen kendini bilmez galatasaray ve futbol düşmanının, stoperin topuna basmak yerine götünü dönmesi sonucu yediğimiz gol ile "aha da sıçtık" demedim değil. oyun kesinlikle kötü değil ama kayseri maçındaki gibi kilidi çözemezsek sıkıntı yaşama ihtimalimiz vardı. sağdan aldığı her topu ortalayan ve rakibe adeta koridor açan bir dengesiz varken bilinçli oyun oynamak zor. bununla birlikte zaten futbol fakiri antalya'nın türkiye ligine uygun karakterdeki topçuları ölecek, kalkmayacak, yatacak. nitekim bunlar oldu.
ikinci devre başlarken riekerink bey, sakatlıktan dönen, rotasyon adamlarını (podolski-cavanda) oyuna aldı. soldan zaten gelemiyorlardı, cavanda girince sağdan da 1-2 sefer dışında gelemediler. demek ki neymiş? "yok efendim sabri öndeki adam yardım etmediği için.." bıdı bıdısı yalanmış.
3-1 oldu maç ve biz pas yapmaya başladık. gitmedik, atmadık, pas yaptık. bence rencide ettik. anlamsızca yapılan her bir pasta, muslera'nın 3-1 lik maçta nazire yapar gibi zaman geçirdiği topta içimin yağları eridi.
böyle galibiyetler önemli. "yaslanırsan sikeriz" mesajını verdiğimiz dakika işler bizim için çok çok iyi. nitekim, son beşiktaş maçının ilk devresi de gösterdi ki galatasaray, bugün, hem kadro yapısı hem de fizik kondisyon olarak "top oynayayım" diyen takımın içinden geçiyor. kapananların da geçersek şampiyonluk yakın.
