636
futbolundan çok dış görünüşünün konuşulması ülkemizin futbol iklimini gayet iyi özetliyor aslında.
amacımız iyi futbol izlemek falan değil, goygoy yapmak. tuttuğumuz takımın kazanmasını da daha coşkulu biçimde goygoy yapabilmek için istiyoruz. futbol programlarında da futbol konuşmaktan çok goygoy yapılıyor, internet sözlüklerinde de, sosyal medyada da. türkiye'de herkesin çok dertli hayatları var, bu sebeple futbolun detaylarını düşünmek zahmetine kimse katlanmak istemiyor. herkes futbolu sadece bir içini boşaltma aracı olarak görüyor, herkes goygoy peşinde. kimse geçen sene ünal aysal başkanlığı bırakmasa ve sabri affedilmeseydi şampiyon olamayacağımızı görmek istemiyor. kimse darbukacı kılıklı olcay şahan'ın beşiktaş'a kattıklarını, olcay olmasaydı beşiktaş'ın quaresma-gökhan kanatlarıyla çok daha verimsiz oynayacağını görmek istemiyor. kimse onur kıvrak'ın yan top özürlüsü bir lunapark kalecisi olduğunu görmek istemiyor.
kimse ozan tufan'ın ingiliz futbolculara karşı birçok ikili mücadele kazandığını ve her maç ölümüne koştuğunu görmek istemiyor. ozan'ın bölgesel yağlanmaya yol açacak başka bir hastalığı olabileceği ihtimalini düşünmek istemiyor. dediğim gibi, herkes goygoy peşinde. terraneo'nun bir transfer dahisi olduğuna inanan, 8-10 milyon euro'luk bonservis vererek futbolcu almasını bir başarı zanneden binlerce insan var. aziz yıldırım gibi bir adamın "al terraneo sana 30 milyon euro bütçe, kafana göre transfer yap, sportif direktör sensin ben karışmam" dediğini zannedecek kadar goygoy zehirlenmesinden muzdaripler.
herkes hoşuna gittiği gibi düşünüp goygoy yapmak istiyor, "acaba şöyle de olmuş olabilir mi" sorusu kimsenin aklından geçmiyor. kimse futbol üzerine düşünmek istemiyor, volkan babacan'ın güldür güldür'deki bilal'e benzemesi üzerine konuştuğumuz kadar, ibrahim üzülmez'in düşme hattındaki gençlerbirliği'ni harika sonuçlar alarak yukarılara taşıması için konuşmuyoruz. çünkü çok basit, ilgimizi çeken şey futbol değil, goygoy yapmak.
bari galatasaray sözlük böyle olmasın lan. cidden üzülüyorum.
amacımız iyi futbol izlemek falan değil, goygoy yapmak. tuttuğumuz takımın kazanmasını da daha coşkulu biçimde goygoy yapabilmek için istiyoruz. futbol programlarında da futbol konuşmaktan çok goygoy yapılıyor, internet sözlüklerinde de, sosyal medyada da. türkiye'de herkesin çok dertli hayatları var, bu sebeple futbolun detaylarını düşünmek zahmetine kimse katlanmak istemiyor. herkes futbolu sadece bir içini boşaltma aracı olarak görüyor, herkes goygoy peşinde. kimse geçen sene ünal aysal başkanlığı bırakmasa ve sabri affedilmeseydi şampiyon olamayacağımızı görmek istemiyor. kimse darbukacı kılıklı olcay şahan'ın beşiktaş'a kattıklarını, olcay olmasaydı beşiktaş'ın quaresma-gökhan kanatlarıyla çok daha verimsiz oynayacağını görmek istemiyor. kimse onur kıvrak'ın yan top özürlüsü bir lunapark kalecisi olduğunu görmek istemiyor.
kimse ozan tufan'ın ingiliz futbolculara karşı birçok ikili mücadele kazandığını ve her maç ölümüne koştuğunu görmek istemiyor. ozan'ın bölgesel yağlanmaya yol açacak başka bir hastalığı olabileceği ihtimalini düşünmek istemiyor. dediğim gibi, herkes goygoy peşinde. terraneo'nun bir transfer dahisi olduğuna inanan, 8-10 milyon euro'luk bonservis vererek futbolcu almasını bir başarı zanneden binlerce insan var. aziz yıldırım gibi bir adamın "al terraneo sana 30 milyon euro bütçe, kafana göre transfer yap, sportif direktör sensin ben karışmam" dediğini zannedecek kadar goygoy zehirlenmesinden muzdaripler.
herkes hoşuna gittiği gibi düşünüp goygoy yapmak istiyor, "acaba şöyle de olmuş olabilir mi" sorusu kimsenin aklından geçmiyor. kimse futbol üzerine düşünmek istemiyor, volkan babacan'ın güldür güldür'deki bilal'e benzemesi üzerine konuştuğumuz kadar, ibrahim üzülmez'in düşme hattındaki gençlerbirliği'ni harika sonuçlar alarak yukarılara taşıması için konuşmuyoruz. çünkü çok basit, ilgimizi çeken şey futbol değil, goygoy yapmak.
bari galatasaray sözlük böyle olmasın lan. cidden üzülüyorum.
