37
kendi adıma konuşmam gerekirse hatırladığım en gergin, en agresif premier lig maçı oldu. aslında pek teknik analizlik bir şey yok. tottenham boş alanlar bulup kendi istediği gibi oynarken dünyanın en tehlikeli 3-5 takımından birisi. kötü oynadıkları bir ilk yarıda maçı 2-0'a getiriverdiler. çok sert bir futbol oynadılar. chelsea ilk yarı boyunca eski gücünden yoksun bir dev gibi başkaldırmaya çalıştıysa da bu genç ve dinamik kadro karşısında başarılı olamadılar.
ikinci yarı başa baş dişe diş mücadele devam ederken devrede hazard'ın girişi işleri tersine çevirmişti. cahill çok güzel bir golle farkı 1 indirmişti. pochettino'nun fişi çekmesi için oyuna sürdüğü mason pozisyonları harcadı. chelsea tam anlamıyla karakter koydu ve 70'ten sonra oyunda ağırlığını arttırdı.
maradona'nın messi'nin o ünlü 5 adamı geçip attıkları gollerin klasına yakın bir gol attı hazard 84'te. önce birkaç tottenham'lıyı oyundan düşürdü harika bir pas attı, mükemmel bir koşu yapıp, olağanüstü bir vuruşla skoru eşitledi. topun vuruş anında gol olacağı o kadar belliydi ki ingiltere'de stanford bridge'de hazard'ın ayağından çıktığında ben gol sevincine başlamıştım. topun ağlarla buluştuğu anda zamanı durdursak gol sevincimi bitirmiştim artık.
onlarca* sarı kart defalarca sert fauller, kavgalar, olmadık çirkeflikler, bir sezonluk olay bir maçta oldu bitti. chelsea'li oyuncuların 2-2'de vakit geçirmeleri çok ilginçti, bu akşam ezeli bir düşman kazandılar bu kuyruk acısı yıllarca çıkmaz. bakalım intikamı nasıl alınacak.
chelsea taraftarından bahsetmeden geçmemek gerekir. one of us pankartı sanırım ranieri içindi. ayrıca bazı taraftarların türkiye futbol trt'de izlenir veya lig tv'de izlenir yazıp ekrana çıkmaya çalıştıklarına benzer daha basit let's do it for ranieri yazılı pankartları tribünün ruh halini gayet iyi yansıtıyordu.
olağanüstü güzel bir akşam sonucunda leicester city hakettiği şampiyonluğu kazandı.
ikinci yarı başa baş dişe diş mücadele devam ederken devrede hazard'ın girişi işleri tersine çevirmişti. cahill çok güzel bir golle farkı 1 indirmişti. pochettino'nun fişi çekmesi için oyuna sürdüğü mason pozisyonları harcadı. chelsea tam anlamıyla karakter koydu ve 70'ten sonra oyunda ağırlığını arttırdı.
maradona'nın messi'nin o ünlü 5 adamı geçip attıkları gollerin klasına yakın bir gol attı hazard 84'te. önce birkaç tottenham'lıyı oyundan düşürdü harika bir pas attı, mükemmel bir koşu yapıp, olağanüstü bir vuruşla skoru eşitledi. topun vuruş anında gol olacağı o kadar belliydi ki ingiltere'de stanford bridge'de hazard'ın ayağından çıktığında ben gol sevincine başlamıştım. topun ağlarla buluştuğu anda zamanı durdursak gol sevincimi bitirmiştim artık.
onlarca* sarı kart defalarca sert fauller, kavgalar, olmadık çirkeflikler, bir sezonluk olay bir maçta oldu bitti. chelsea'li oyuncuların 2-2'de vakit geçirmeleri çok ilginçti, bu akşam ezeli bir düşman kazandılar bu kuyruk acısı yıllarca çıkmaz. bakalım intikamı nasıl alınacak.
chelsea taraftarından bahsetmeden geçmemek gerekir. one of us pankartı sanırım ranieri içindi. ayrıca bazı taraftarların türkiye futbol trt'de izlenir veya lig tv'de izlenir yazıp ekrana çıkmaya çalıştıklarına benzer daha basit let's do it for ranieri yazılı pankartları tribünün ruh halini gayet iyi yansıtıyordu.
olağanüstü güzel bir akşam sonucunda leicester city hakettiği şampiyonluğu kazandı.
