502
tarihimizin en hakedilmiş şampiyonluğu olan 2005-2006 sezonundaki 4-0'lık fenerbahçe derbisinin bile verdiği yıkıntı bakımından solda sıfır kaldığı derbi maçı. patavatsızlık konusunda dünya markası olan erman toroğlu "her ilişkiye girdiğinizde çocuk olmaz" mealinden bir açıklama getirmişti sıcağı sıcağına. öncesindeki keyifli anılarıyla unutulmaz bir maç olsa da, kendisiyle ve sonrasıyla bu kadar hüzünlü bir şekilde akılda kalacağını düşünmemiştim. o zamanlar askerde olan bir arkadaşımın ağlaya ağlaya telefon açıp "yalanmışız oğlum" diyerek son kalan hayat fonksiyonlarımı da durdurmuştu. yediğimiz ilk gol tipik bir alex golü, ikincisi ise kariyerinin zirve sezonunu oynayan semih kaya'nın şimdilerde kronikleşen ikili mücadelede yerden kalkamama huyunun fener balı ile birleşiminden meydana gelmişti. yaklaşık olarak 36147411351 tane pozisyona girmiş, topu üç direğin arasından bir türlü geçirememiştik. daha önce de yazıldığı gibi, acısını ancak kadıköy'de alınacak bir şampiyonluk kupası dindirebilirdi; nitekim o kupa kanayan yaralarımızı epey bir iyileştirmişti.
(bkz: fatih çalışkan)
(bkz: fatih çalışkan)
