fernando muslera

maçtan dönmüş, yine zor koparılan bir beraberlik sonrası...
yorgun, kızgın, uykulu.

taa kayseri'den dönmüş istanbul'a,
sıcak iklim adamı tabi,
üşümüş...

"bu kaçıncı..." diye sayıklamaya başlamış içinden,
"ujfa falan varken daha iyiydik sanki."

devam etmiş düşünmeye,
"o zaman semihde adam gibi uğraşırdı, şimdi hepten saldı..."

"ulan" demiş kendi dilinde, uruguayca...
"her gelen hoca mı defansı adam edemez, her maç kabus görmekten usandım. her pozisyonda tüm sorumluluğu almaktan yoruldum."
"taraftarı da çok seviyorum, iyice de alıştım buralara, yemekler de şahane"

"ama" demiş...

"yeter amk..."
"`tarık'la mı uğraşayım, semih'le mi?`"

gitse belki, avrupa'nın en büyüklerinden birine, bakacak keyfine prestijli liglerde.
kariyer için de iyi, gelişim için de, psikoloji için de.

"yakında wesley de gider zaten, bu maldonadolarla baş başa kalırım"
diye içinden geçirmiş.

o sırada aklına gelmiş bir şeyler içmek istediği...
bekar adam, manita da o gece yok.

"bir fincan kahve" diye mırıldanmış kendi kendine,
bakmış kimse yok evde,

"tamam" demiş, "tamam amk, onu da ben yapayım..."