13
lise 2 ye denk geliyordu benim juve maçı... ertelenen gün maça gitme ihtimalim vardı ama ben de o işi çıkıp gidemeyenlerdendim. ertesi gün son iki saatimiz felsefe. hocamız da o sene görevlendirme ile okulumuza gelen nilüfer hoca. dedim hocam kusura bakmayın bu maç benim için felsefeden de önemli, sizden de önemli hatta benden de önemli. ben gidiyorum dedim ve cevap beklemeden çıktım. kapıyı açtığımda benim gibi herkes resti çekip sınıflarından çıkıyordu. okulumuzun pansiyonu da hemem yanımızda. tabi tv falan her türlü imkan var. normalde 15-20 kişinin olduğu yerde biz o gün okul saatinde 100-150 kişiydik. yerlerde kucak kucağa izledik maçı. sneijder'in golünde o güne kadar birbirine selamı olmayan adamlar bile birbirine sarılıyordu. her renkten insan vardı o gün ve herkes delicesine mutluydu. o gün eve yürüyerek gittim soğuk falan hiç aldırmadan. o işin en büyük zevki kurayı, sonrasını düşünmekti. galatasaray'la ilgili çok anım var ama o gün torunlarıma anlatacağım günlerden biri olarak kalacak hep. benim gibi kar kış çamur sevmeyen insanlara o havayı sevdirdi belki o şanlı gün. allah böyle günleri ve zaferleri hem tarihimizden hem de geleceğimizden eksik etmesin...
