222
maçı izlerken maziye doğru bir yol aldım. ergenlik dönemlerimde yenik durumda olduğumuz maclarda totem yapmak için maç bitmeden yatar, kulaklarımı tıkar ve uyurdum belki derdim bi mucize olur. sabah belkide bir mucizeye uyanırım diye bir oyun oynardım. kendimce... şimdi benim gibi galatasarayla yatıp kalkan çocuklar için üzülüyorum bu takıma güvenip uyuyabilirlemi bilmiyorum benim içimdeki çocuk totem yaparken ölüm uykusuna daldı bir daha uyanırmı onu hiç bilmiyorum.
