162
yenildik ama ezilmediklerin, şerefli beraberliklerin, sevgili seyirciler inanamıyorum korner atıyoruzların, bir atağı daha golle savuşturuyoruzların olduğu çağlarda kalmış bir türk geleneği. galatasaray'ın avrupa fatihine dönüşüne paralel olarak, gayet doğal ve anlaşlılabilir şekilde azalarak bitme noktasına gelmiştir. genel kanının aksine bu tükenişteki aslan payı toplumsal değerlerimizin değişmesinde, futbolumuzdaki nefretin katlanarak artmasında falan değil; galatasaray'ın avrupa'da çıtayı yükseltmesi ve takip eden diğer takımların da artık yabancı takımlarla boy ölçüşebilir hale gelmesidir. neuchatel xamax zaferinde olur, belki boliç'in manchester'a attığı golde olur, ülke futbolu için hala akıl almaz bir olay olan uefa kupası şampiyonluğunda da hadi anlarım da; avrupanın en pahalı yayın ve bilet ücretlerini ödeyen taraftarın, dünya yıldızı "title"ına sahip futbolculara sahip ezeli rakibinin b36 torshavn gibi kupalardaki işlevi fikstürü tamamlamak olacak çaptaki takımlara karşı oynayacağı maçta milli birlik-beraberlik havasına girmesini beklemek pek bir acayiptir.
