10
eskiden, yabancı takımlarla oynanan maçlarda bir köşe vuruşu kazandığımızda spikerlerin dakikalarca "korner kazandık korner" diye haykırdığı zamanlardan her takıma lokum gibi kura diyebilecek gevşekliğe ulaştığımız süreçte gelinen noktadır. bu rahatlığa geçişteki süreçte önemli adımlar hep galatasaray tarafından geldiği için sürecin kirli işleri öbür camialara kalmıştır. 1987-2002 arasındaki süreçte fenerbahçe ile tamamen rolleri değiştirmiş olsaydık, bu geçiş süreci bizim başımıza kalacaktı. gün boyu birbirine aynı konuda dönüp dönüp laf sokan, galibiyeti havaya silah sıkarak kutlayan, üzerinde sarı lacivert ya da sarı kırmızı var diye döner bıçaklarıyla saldıran bir milletin birbirine destek vermesinin tek sebebi ülke sevgisidir. zira o dönemler en kral takımımız b36 torshavn kadar bile itibar görmüyordu avrupa'da. yine kabul etmek gerekir belki futbol muhabbetlerinin en büyük makara konularından biriydik ülke olarak. "eskiden" uluslararası maçlarda yaşanan bu birlik beraberlik havası birbirine olan sempatiden ziyade yabancı takımlara karşı yıllar yılı alınan sonuçlar ve yaşananlardan dolayı hissedilen duyguların bir getirisi idi. galatasaray'ın tek tük süprizlerden uefa kupasına, hatta milli takıma yaptığı katkıyla dünya üçüncülüğüne kadar uzanılan süreç türk insanının bu konuda yeterli doyuma ulaşmasını sağlamıştır. o kupadan sonra işlerin bu derece değişmiş olması çok da olağanüstü değildir. türk çocuklarının da avrupalıları teker teker devirip bir kupa alabileceğini görmüş olan türk milletinin iç meselesine ve normal yaşantısına dönüşüdür aslında...
