49
engellenemeyen olgudur.
--- alıntı ---
bugün anladığımız anlamda endüstriyel futbolun gündelik hayattaki
yansımaları, pahalı biletler, sponsorluklar, reklam, yıldız oyuncular,
profesyonelleşme ve iştah kabartan bir yatırım alanı olmasıdır. arık,
takımların şirketler ya da zengin iş adamları tarafından ele geçirildiği ve başka
türlü bir biçimin de imkansızlaştığı günümüzde futbolun ‘masumiyet’ çağının
bittiğine işaret eder. arık’ın bu vurgusu, endüstrileşme
süreci ile beraber aslında kapitalizmin derinleşme ve yaygınlaşmasının
getirdiği bir sonuç olarak bir ‘oyunun’, ‘bir ‘gösteriye’ dönüşmesi sürecine
işaret eder.
--- alıntı ---
sen değil misin passolig alan?
sen değil misin lig tv üyesi olan ?
gs store'dan alışveriş yapan ?
üzerinde gs logosu var diye o cipsi, enerji içeceğini alan ?
sırf takım kazansın diye o kredi kartını alan ?
o telefon hattını kullanan ?
yakıtını bile o kartla alan hani?
önünde x şirketinin isminin olduğu tribünden kombine alan ?
futbolcuların o ahım şahım hayatlarına, aldıkları paralara laf ediyorsun ya hani onlara bu fırsatı veren sensin zaten, ben öyle değilim diye bir iddiam da yok, ben de öyleyim.
ben de isterdim şu sözlerin söylendiği dönemde yaşayıp o takımı izlemek ama kısır döngü söz konusu sadece ultras gibi bir grubun buna karşı durmasıyla yok olmayacak bir sistem. ne kadar karşı durabilirsin ki? o dillere destan çarşı bile karşı duramadı sen ne kadar karşı durabilirsin, stada mı gitmeyeceksin? gönül verdiğin takımı mı izlemeyeceksin? bırak o zaman hadi sırf endüstrinin kölesi oldu diye sırf o adamlar milyonlar alıyor diye bıraksana bu tutkuyu ?
nasıl ki sen sırt çevirmiyorsun bu takıma o halde üzgünüm kabulleneceksin ve sen kabullendikçe daha da artacak bu kitle daha fazla kişi içinde bulunmak isteyecek; gazozuna maçlar olmayacak, o pahalı toplar ev sahipliği yapacak artık olmayan mahalle arası maçlara, üzerinde o markanın logosu yok diye formadan saymayacaklar belki seninkini. yine baban, onlar kaybediyor sen üzülüyorsun onlar üstüne para alıyor diyecek belki; olsun varsın konuşsun herkes ben seni biliyorum her ne kadar kapitalist sistem seni içine alsa da vazgeçemezsin ki sen içindeki o çocuktan.
--- alıntı ---
galatasaray bir his takımıdır. renklerine aşık, birbirini seven futbolcuların takımıdır. galatasaray feragat ve fedakarlıklarla çalışacak futbolcuların takımıdır. galatasaray şımarıkları, kendin beğenmişleri, yalnız kendini düşünenleri sevmez. kısacası galatasaray, bir halatı hep birlikte çekenlerin, hep birlikte üzülüp, hep beraber sevinmesini bilenlerin takımıdır." baba gündüz
--- alıntı ---
--- alıntı ---
bugün anladığımız anlamda endüstriyel futbolun gündelik hayattaki
yansımaları, pahalı biletler, sponsorluklar, reklam, yıldız oyuncular,
profesyonelleşme ve iştah kabartan bir yatırım alanı olmasıdır. arık,
takımların şirketler ya da zengin iş adamları tarafından ele geçirildiği ve başka
türlü bir biçimin de imkansızlaştığı günümüzde futbolun ‘masumiyet’ çağının
bittiğine işaret eder. arık’ın bu vurgusu, endüstrileşme
süreci ile beraber aslında kapitalizmin derinleşme ve yaygınlaşmasının
getirdiği bir sonuç olarak bir ‘oyunun’, ‘bir ‘gösteriye’ dönüşmesi sürecine
işaret eder.
--- alıntı ---
sen değil misin passolig alan?
sen değil misin lig tv üyesi olan ?
gs store'dan alışveriş yapan ?
üzerinde gs logosu var diye o cipsi, enerji içeceğini alan ?
sırf takım kazansın diye o kredi kartını alan ?
o telefon hattını kullanan ?
yakıtını bile o kartla alan hani?
önünde x şirketinin isminin olduğu tribünden kombine alan ?
futbolcuların o ahım şahım hayatlarına, aldıkları paralara laf ediyorsun ya hani onlara bu fırsatı veren sensin zaten, ben öyle değilim diye bir iddiam da yok, ben de öyleyim.
ben de isterdim şu sözlerin söylendiği dönemde yaşayıp o takımı izlemek ama kısır döngü söz konusu sadece ultras gibi bir grubun buna karşı durmasıyla yok olmayacak bir sistem. ne kadar karşı durabilirsin ki? o dillere destan çarşı bile karşı duramadı sen ne kadar karşı durabilirsin, stada mı gitmeyeceksin? gönül verdiğin takımı mı izlemeyeceksin? bırak o zaman hadi sırf endüstrinin kölesi oldu diye sırf o adamlar milyonlar alıyor diye bıraksana bu tutkuyu ?
nasıl ki sen sırt çevirmiyorsun bu takıma o halde üzgünüm kabulleneceksin ve sen kabullendikçe daha da artacak bu kitle daha fazla kişi içinde bulunmak isteyecek; gazozuna maçlar olmayacak, o pahalı toplar ev sahipliği yapacak artık olmayan mahalle arası maçlara, üzerinde o markanın logosu yok diye formadan saymayacaklar belki seninkini. yine baban, onlar kaybediyor sen üzülüyorsun onlar üstüne para alıyor diyecek belki; olsun varsın konuşsun herkes ben seni biliyorum her ne kadar kapitalist sistem seni içine alsa da vazgeçemezsin ki sen içindeki o çocuktan.
--- alıntı ---
galatasaray bir his takımıdır. renklerine aşık, birbirini seven futbolcuların takımıdır. galatasaray feragat ve fedakarlıklarla çalışacak futbolcuların takımıdır. galatasaray şımarıkları, kendin beğenmişleri, yalnız kendini düşünenleri sevmez. kısacası galatasaray, bir halatı hep birlikte çekenlerin, hep birlikte üzülüp, hep beraber sevinmesini bilenlerin takımıdır." baba gündüz
--- alıntı ---
