13
insanı gayet ehlileştirebilen, yeri geldiğinde empati yapma olanağı veren, gayet de keyifli olabilen hadisedir. tabii ki her galatasaraylı için bu derece pozitif bir olay olmaz, tıpkı her fenerbahçeli ile bu arkadaşlığın güzel yaşanamayacağı gibi. karşılıklı olarak az biraz karşınızdakine saygı duyup tahammül edebiliyorsanız kişiye çok şey katabilir aslında. yeri geldiğinde fenerbahçe'nin taktiğini masaya yatırabilmek, maçı takip edemeyen arkadaşına fenerbahçe maçından dakika skor aktarabilmek, atıyorum mor forma ile ilgili çekingelerini söylediğin zaman mor inek esprisinden ziyade her takımın rengiyle güzel olduğuna dair bir yorum ve destek almak ya da 6-0 biten netanya maçının ardından cep telefonunda "tüh be, 10 olmadı:)" şeklinde bir mesajla karşılaşmak dakikalarca sürebilen "biz daha büyüğüz" temalı sonuçsuz tartışmalar, gün geçtikçe çekilmez hale gelen atışmalar ve benzeri tantanaların yanında adeta bir terapi gibidir. her gün biraz daha düşürülen ezeli rekabetin güzelliğini ve keyfini yaşayabilmek, rakipte olan herşey rezil bizdeki herşey süper mantıklı eleştirilerin uzağında yorumlar yapabilmek/dinlemek, herşeyden önce karşı tarafın da aslında insan olduğunu anlayabilmek adına son derece önemli bir fırsattır.
