726
sadece bir şampiyonluk maçı değil benim için artık saraçoğlunun ali sami yen dışında kutsal bir mekan olmasını sağlamış, her yanından geçtiğimde yüzümde ufak bir tebessüm bırakan maç. bizim için bir hafta öncesinden trabzonspor - fenerbahçe maçında başlamıştı. o gün o zamanki öğrenci evime bütün arkadaşlar toplanıp şampiyonluğu beklerken bir hafta daha beklemek zorunda kalmıştık. beklemek ki ne beklemek. yan apartman sarı lacivelt ve boydan boya bütün binayı kaplamış rakip takım bayrağıyla şampiyonluk kutlamasına başlamıştı. o gün geldiğinde şampiyonluğa olan inancından bir gram eksilmiş bir galatasaray taraftarı olacağını sanmıyorum. bizde öyleydik inanmıştık ve inanılmaz yüzyıllara konu olacak bir şampiyonluk kazanmıştık. o bayrağın olduğu binaya doğru bağırdığım sevgi dolu sözlerim, caddelerdeki boydan boya sarı kırmızı ve arenadaki o atmosfer unutulmaz.
