718
koltuğa yığılı şekilde, gözlerim düşmüş, kollarımı koltuğun kenarından sarkıtmış şekilde bitkin bi halde izlediğim maçtı. kendi kendime "ben bugün kalp krizi geçirmezsem bir daha hiç geçirmem" dediğimi çok iyi hatırlıyorum. ki kalp bizim ailede ırsidir. maç bitene kadar o gün kabus gibi bir gündü gerçekten. neyse ki sağ salim atlatıp şampiyon bitirdik.
