21703
"hep söylerim; soyunma odası koridorları, sokaklar gibi. yani sokakta sen, ben, manav, bakkal ne konuşuyorsak, sporcular da orada kendi aralarında hemen hemen aynı sohbeti yapıyorlar.
sezon başında masum ve değerli bir italyan teknik direktörle anlaşıyorsunuz; ona bir grup oyuncuyu kadro dışı bıraktırıp, kamuoyuna fikir onunmuş gibi sunuyorsunuz. birkaç ay geçiyor, yönetim değişiyor, yalanınız ortaya çıkıyor. üstelik yine onun görüşünü almadan, affediyorsunuz bu kez kadro dışı bıraktığınızı.
nasıl sabri’nin affedildiği o gün, sokaktaki adamın artık prandelli’ye hiçbir inancı, itimadı kalmadıysa; sanırım aynı anda sporcunun da kalmıyor. o gün sokakta berberle nalbur prandelli’yi nasıl doğruyorlarsa, florya’nın yemekhanesinde de aynı acımasızlıkla doğranıyor italyan! ve zaten o gün, fiş çekiliyor.
prandelli gidiyor, hamzaoğlu geliyor... o gün florya’da fişi çeken aynı adamlar, aynı şekilde takıyorlar fişi prize, tamamlıyorlar devreyi! çarklar yeniden dönmeye başlıyor. selçuk italyanlar öncesinde bıraktığı top kazanma becerisini aniden tekrar hatırlıyor, burak takım oyuncusu niteliklerini birden sergilemeye başlıyor. emre çolak pas dağıtıyor, umut da savunmayı. geceyle gündüz kadar değişiyor takımın görüntüsü. efor muazzam. çaba muazzam. arzu muazzam. insan övmeli mi, yermeli mi şaşırıyor bu durumda! dünkü performans kesinlikle övgüyü hak ediyor, sonuna kadar. peki ya önceki performanslar ne olacak? ona da bu sporcuların vicdanları karar verecek artık..."
uğur meleke
sezon başında masum ve değerli bir italyan teknik direktörle anlaşıyorsunuz; ona bir grup oyuncuyu kadro dışı bıraktırıp, kamuoyuna fikir onunmuş gibi sunuyorsunuz. birkaç ay geçiyor, yönetim değişiyor, yalanınız ortaya çıkıyor. üstelik yine onun görüşünü almadan, affediyorsunuz bu kez kadro dışı bıraktığınızı.
nasıl sabri’nin affedildiği o gün, sokaktaki adamın artık prandelli’ye hiçbir inancı, itimadı kalmadıysa; sanırım aynı anda sporcunun da kalmıyor. o gün sokakta berberle nalbur prandelli’yi nasıl doğruyorlarsa, florya’nın yemekhanesinde de aynı acımasızlıkla doğranıyor italyan! ve zaten o gün, fiş çekiliyor.
prandelli gidiyor, hamzaoğlu geliyor... o gün florya’da fişi çeken aynı adamlar, aynı şekilde takıyorlar fişi prize, tamamlıyorlar devreyi! çarklar yeniden dönmeye başlıyor. selçuk italyanlar öncesinde bıraktığı top kazanma becerisini aniden tekrar hatırlıyor, burak takım oyuncusu niteliklerini birden sergilemeye başlıyor. emre çolak pas dağıtıyor, umut da savunmayı. geceyle gündüz kadar değişiyor takımın görüntüsü. efor muazzam. çaba muazzam. arzu muazzam. insan övmeli mi, yermeli mi şaşırıyor bu durumda! dünkü performans kesinlikle övgüyü hak ediyor, sonuna kadar. peki ya önceki performanslar ne olacak? ona da bu sporcuların vicdanları karar verecek artık..."
uğur meleke
