21692
--- alıntı ---
galatasaray bugün artık gerçekten şampiyonluk adayı. kazandığı için değil, futbol oynadığı, mücadele ettiği için. düne kadar ‘puansal’ olarak lige tutunuyorlardı. bugün moral ve ağırlık olarak da zirveye adaylar. bunun galatasaraylı taraftarlar için sevindirici bir durum olduğu açık. fakat ben aynı taraftarların biraz da üzülmesi gerektiğini düşünüyorum. neden mi? açıklayayım…
galatasaray’da kağıt üzerinde profesyonel ve pahada ağır futbolcular var. yüksek ücretler alıyorlar. ama gel gör ki bu futbolcular sırtları okşanınca oynuyorlar. daha açayım... basit bir örnekle… mercedes alıyorsun… 100 bin ve üzeri euro ödüyorsun… ama ona lpg takıyorsun... gazla çalıştırıyorsun. o zaman neden mercedes alıyorsun?
abdürrahim albayrak modeli maalesef türk futbolunun gerçeğidir. onu anlamak zor da değildir. halk işidir. basit… ver gazı, sırtını okşa, üzerini ört ama bir de 3 milyon euro ver. ne yazık ki türkiye’nin batıya açılan ama bu aralar cereyanda kalan kurumu galatasaray bu modele mecbur bırakıldı.
hamza hamzaoğlu galatasaray’ın makus talihini değiştirecek. buna canı gönülden inanıyorum. sadece maçtan önce söylediği “galatasaray benim tuttuğum değil tutulduğum takım” sözleri bile onun bağını, sevgisini ve bunun için ortaya koyacağı yüreği simgeliyor.
kimleri gördüm... yanında 3 danışman, 8 iletişimci ile dolaşanları. ama hiçbiri bu sözü söyleyecek kadar samimi olmadı. ya da samimi bir söz söylediler ama arkasında duramadılar. çünkü söylediklerini hissetmediler. hamza hamzaoğlu hiçbir iletişimci ile çalışmıyor. yanında yardımcıları sade bir hayatı var. bu sözleri içinden geldiği için söylüyor. şov yapmak için değil. kendi içinde güçlü olduğu için söyleyebiliyor. onun için başaracaktır. bu samimiyet ve insanlık ona ve galatasaray’a başarı getirecektir.
dün sahada mücadele eden, koşan, kazanmak için çabalayan futbolculara gelirsek. galatasaray adına önemli ve pozitif, kendi profesyonellikleri adına düşündürücü bir durum. insana “siz nerelerdeydiniz?” diye sorarlar…
--- alıntı ---
gokmen ozdemir - millet gazetesi
galatasaray bugün artık gerçekten şampiyonluk adayı. kazandığı için değil, futbol oynadığı, mücadele ettiği için. düne kadar ‘puansal’ olarak lige tutunuyorlardı. bugün moral ve ağırlık olarak da zirveye adaylar. bunun galatasaraylı taraftarlar için sevindirici bir durum olduğu açık. fakat ben aynı taraftarların biraz da üzülmesi gerektiğini düşünüyorum. neden mi? açıklayayım…
galatasaray’da kağıt üzerinde profesyonel ve pahada ağır futbolcular var. yüksek ücretler alıyorlar. ama gel gör ki bu futbolcular sırtları okşanınca oynuyorlar. daha açayım... basit bir örnekle… mercedes alıyorsun… 100 bin ve üzeri euro ödüyorsun… ama ona lpg takıyorsun... gazla çalıştırıyorsun. o zaman neden mercedes alıyorsun?
abdürrahim albayrak modeli maalesef türk futbolunun gerçeğidir. onu anlamak zor da değildir. halk işidir. basit… ver gazı, sırtını okşa, üzerini ört ama bir de 3 milyon euro ver. ne yazık ki türkiye’nin batıya açılan ama bu aralar cereyanda kalan kurumu galatasaray bu modele mecbur bırakıldı.
hamza hamzaoğlu galatasaray’ın makus talihini değiştirecek. buna canı gönülden inanıyorum. sadece maçtan önce söylediği “galatasaray benim tuttuğum değil tutulduğum takım” sözleri bile onun bağını, sevgisini ve bunun için ortaya koyacağı yüreği simgeliyor.
kimleri gördüm... yanında 3 danışman, 8 iletişimci ile dolaşanları. ama hiçbiri bu sözü söyleyecek kadar samimi olmadı. ya da samimi bir söz söylediler ama arkasında duramadılar. çünkü söylediklerini hissetmediler. hamza hamzaoğlu hiçbir iletişimci ile çalışmıyor. yanında yardımcıları sade bir hayatı var. bu sözleri içinden geldiği için söylüyor. şov yapmak için değil. kendi içinde güçlü olduğu için söyleyebiliyor. onun için başaracaktır. bu samimiyet ve insanlık ona ve galatasaray’a başarı getirecektir.
dün sahada mücadele eden, koşan, kazanmak için çabalayan futbolculara gelirsek. galatasaray adına önemli ve pozitif, kendi profesyonellikleri adına düşündürücü bir durum. insana “siz nerelerdeydiniz?” diye sorarlar…
--- alıntı ---
gokmen ozdemir - millet gazetesi
