698
bu maçın oynandığı sene üniversite sınavına hazırlanıyordum. lys de tarih olarak iyice yaklaşmıştı. çok yoğun bir dersane-okul-ev üçgeni içinde geçiyordu hayatım. stresten sivilceler çıkıyordu suratımda. tüm bu sinir stres yetmezmiş gibi bir de bu maçın gerginliği ve stresi eklenince hayatımda izlediğim en zor maçlardan birisi oldu. diken üstünde izledik maçı ailemle. son saniylerini nasıl izlediğimi hatırlamıyorum bile, heyecandan ekrana bakamıyordum doğru düzgün zaten. son saniyelerde muslera çıkıp o topu aldığı zaman artık tamam demiştim. son düdüğü bekledik ailecek. son düdükle beraber gözlerde yaşlarla balkona fırladım hemen. millet sokağa dökülmüştü bile. bizim balkonun altından geçen abinin biriyle "her zaman her yerde en büyük cimbom!" çekmiştik. hiç tanımıyorduk birbirimizi ama o an ikimizin de galatasaraylı olması yeterliydi. tüm o siniri, stresi ve gerginliği sokağa boşaltıyordum adeta. boğazımı yırtarcasına bağırmıştım. cimbom'um hayatımızda unutamayacağımız bir anı daha vermişti bize.
yine duygulandım ulan!
yine duygulandım ulan!
