24
sevgili sözlük yazarları...
yaklaşık bir aylık bir aradan sonra yeni bir asker mektubu ile daha birlikteyiz. biraz sözlükte bayramlaşma, biraz da haftasonu görüşlerinde elime alabildiğim telefondan yetişip haber veremediğim dostlara genel bir bilgi geçme adına bu satırları yazıyorum. bu ukalalığın sebebi biraz da #1552776 numaralı entry sonrası aldığım sayısız dönüş oldu sanırım. uzun yazıları pas geçenler dahil bütün sözlük ahalisinin bayramını kutluyor; sözlüğe, galatasaray'a ve herşeye dair hasretimi sarı kırmızı birer ambalaj içerisinde hepinize pay ederek gönderiyorum...
hem yazmaya duyduğum hasret, hem de yazacak "bir sürü" şey olmasından sebep fazlasıyla uzun ve detaylı bir entry olabilecekken; geçen seferkinin aksine bu sefer oldukça "kısa kısa" geçeceğim. zira bu tatava bittiği zaman ne o yerden, ne de o yerde muhatap olmak * zorunda olduğumuz o canlılardan geriye en ufak bir anı bile kalsın istemiyorum.
geçen mektuba göre şartlar daha ağır olsa da direnmeye ve didinmeye devam ediyorum. dert edecek ya da kafayı kıracak bahane arayan adamın hiç mi hiç zorlanmayacağı bir yer burası. günler geçtikçe işler rutinine oturuyor, bazı şeyleri bünye bir türlü kabullenemese de eskisi kadar dert etmiyor, kendimiz dahi çoğu şeyi unutsak da elbette ki hatırlayışları da aksatmıyoruz. araya bir şekilde karışmış birkaç iyi "adam" dayanak oluyor çoğu zaman, bazen anılar, bazen de hayaller...
hayaller demişken, yamuk bir askeri şapkanın kenarına kondurulmuş "#10" dan bahsetmemek olmaz. umutsuz ve tam aydınlanmamış bir sabah sessizce siperliğin sağ köşesinde yerini almıştı, sağ dipten çıkıp maç kazandıran bir üçlük edasıyla "bir şekilde" yerine ulaştı. "bir yeni takipçi" diyerek aslında olmayan bir ipucu verirken muhterem bir sözlük yazarına bir kez teşekkür ediyorum. hayaller "teker teker" gerçeğe dönüşürken "sırada" ne olduğunu düşünmek bile apayrı bir dayanak oluyor çoğu zaman. içinde olduğumuz şartlarda anlamını yitiriyor gibi olsa da aslında her nefes alışımız bayramdı ve de bir umuttu yaşatan insanı....
daha güçlü, daha yorgun ama daha inatçı bir şekilde...
sevgiler & saygılar...
daniel..
yaklaşık bir aylık bir aradan sonra yeni bir asker mektubu ile daha birlikteyiz. biraz sözlükte bayramlaşma, biraz da haftasonu görüşlerinde elime alabildiğim telefondan yetişip haber veremediğim dostlara genel bir bilgi geçme adına bu satırları yazıyorum. bu ukalalığın sebebi biraz da #1552776 numaralı entry sonrası aldığım sayısız dönüş oldu sanırım. uzun yazıları pas geçenler dahil bütün sözlük ahalisinin bayramını kutluyor; sözlüğe, galatasaray'a ve herşeye dair hasretimi sarı kırmızı birer ambalaj içerisinde hepinize pay ederek gönderiyorum...
hem yazmaya duyduğum hasret, hem de yazacak "bir sürü" şey olmasından sebep fazlasıyla uzun ve detaylı bir entry olabilecekken; geçen seferkinin aksine bu sefer oldukça "kısa kısa" geçeceğim. zira bu tatava bittiği zaman ne o yerden, ne de o yerde muhatap olmak * zorunda olduğumuz o canlılardan geriye en ufak bir anı bile kalsın istemiyorum.
geçen mektuba göre şartlar daha ağır olsa da direnmeye ve didinmeye devam ediyorum. dert edecek ya da kafayı kıracak bahane arayan adamın hiç mi hiç zorlanmayacağı bir yer burası. günler geçtikçe işler rutinine oturuyor, bazı şeyleri bünye bir türlü kabullenemese de eskisi kadar dert etmiyor, kendimiz dahi çoğu şeyi unutsak da elbette ki hatırlayışları da aksatmıyoruz. araya bir şekilde karışmış birkaç iyi "adam" dayanak oluyor çoğu zaman, bazen anılar, bazen de hayaller...
hayaller demişken, yamuk bir askeri şapkanın kenarına kondurulmuş "#10" dan bahsetmemek olmaz. umutsuz ve tam aydınlanmamış bir sabah sessizce siperliğin sağ köşesinde yerini almıştı, sağ dipten çıkıp maç kazandıran bir üçlük edasıyla "bir şekilde" yerine ulaştı. "bir yeni takipçi" diyerek aslında olmayan bir ipucu verirken muhterem bir sözlük yazarına bir kez teşekkür ediyorum. hayaller "teker teker" gerçeğe dönüşürken "sırada" ne olduğunu düşünmek bile apayrı bir dayanak oluyor çoğu zaman. içinde olduğumuz şartlarda anlamını yitiriyor gibi olsa da aslında her nefes alışımız bayramdı ve de bir umuttu yaşatan insanı....
daha güçlü, daha yorgun ama daha inatçı bir şekilde...
sevgiler & saygılar...
daniel..
