522
yarı finallerini canı gönülden kutladığım takım. takım gibi takım hatta arttırıyorum şehrinin takımı.
öncelikle şu fotoyla başlıyım:
http://i.hizliresim.com/BXoJQ9.jpg
madride güneyinden girdim, arabada koyu malagalı bi elemanla sohbet ettik, age of empiresteki conquistadorlarla başlayan muabbet tabi ki 2 erkeğin yan yana geldiğindeki belli sonla bitti: futbol.
adam dedi ki, ben malagalıyım, madridde çalışıyorum, madride ne zaman gelsem vicento calderona uğrarım, çünkü şehrin kalbi burası bence dedi. anlamadım. o gün atleticonun bi lig maçı vardı, insanlar bayraklarla geziyolardı. şehirde bir bara oturdum, barmenle iki kelam ederken onun da atleticolu olduğunu öğrendim ve dedi ki "takım tutmayı bilenler atleticolu, popülariteyi sevenler reallidir". gerçekten de öyle. şehirde atletico bayrağı asılı olan cafe, bar , restorant ve büfeler, real bayraklılara göre daha samimi, daha içten, daha bizdendi.
şehrin göneğinde futbolmania isimli futbol mağazası var, ne ararsanız var yok yok, yok olan tek şey fenerbahçe beşiktaş forması. görevli kadın foto çekimlerine izin vermedi, yasak dedi, anlattım "türkiye' den geldim, arkadaşlarım burayı methetti, mutlaka foto beklediklerini, gelip görmek istediklerini ilettiler" dedim. ikna oldu, şampiyonlar ligi kupasına atkımızı sardım.
http://i.hizliresim.com/382rb0.jpg
kadın galatasaraylı olduğumu anladı ve ilk dediği şey: "hagi formasını gördün mü?". evet dedim gördüm. haginin eski kulüplerinden birisindeki formasıydı. formaya resmen sevgilisinin eski sevgilisiyle olan resmini gören maço erkek edasıyla nefret ettim. o hagi 10 yazısı sarı kırmızıyla güzeldi çünkü. her neyse, ünümüz sınırlarımızı aşmış, avrupanın en büyük spor mağazasında bizim formamız varken, başka hiç bir türk takımının forması yoktu. o gurur bile bize yeter.
gece hostel param yoktu, şehrin göbeğindeki sol meydanında kartonları yere atarak uyudum. gece uyumak için sote bi yer ararken, şarapçının birinin uyurken baş ucuna şapkasını koyduğunu ve içinin para dolu olduğunu gördüm ve ben de baş ucuma "evsizim, parasızım, lütfen yardım edin" yazdım. çok değil, uzanıp yattıktan 10 dakika sonra atletico formalı bi eleman kentucky fried chicken torbası bıraktı. sıcacık bir menü. adam belli ki evde iki menünün hakkından gelmeyi düşünüyodu ama birini bana bıraktı.
o eleman benle menüsünü paylaştı, ben de onunla arda turanımı.
öncelikle şu fotoyla başlıyım:
http://i.hizliresim.com/BXoJQ9.jpg
madride güneyinden girdim, arabada koyu malagalı bi elemanla sohbet ettik, age of empiresteki conquistadorlarla başlayan muabbet tabi ki 2 erkeğin yan yana geldiğindeki belli sonla bitti: futbol.
adam dedi ki, ben malagalıyım, madridde çalışıyorum, madride ne zaman gelsem vicento calderona uğrarım, çünkü şehrin kalbi burası bence dedi. anlamadım. o gün atleticonun bi lig maçı vardı, insanlar bayraklarla geziyolardı. şehirde bir bara oturdum, barmenle iki kelam ederken onun da atleticolu olduğunu öğrendim ve dedi ki "takım tutmayı bilenler atleticolu, popülariteyi sevenler reallidir". gerçekten de öyle. şehirde atletico bayrağı asılı olan cafe, bar , restorant ve büfeler, real bayraklılara göre daha samimi, daha içten, daha bizdendi.
şehrin göneğinde futbolmania isimli futbol mağazası var, ne ararsanız var yok yok, yok olan tek şey fenerbahçe beşiktaş forması. görevli kadın foto çekimlerine izin vermedi, yasak dedi, anlattım "türkiye' den geldim, arkadaşlarım burayı methetti, mutlaka foto beklediklerini, gelip görmek istediklerini ilettiler" dedim. ikna oldu, şampiyonlar ligi kupasına atkımızı sardım.
http://i.hizliresim.com/382rb0.jpg
kadın galatasaraylı olduğumu anladı ve ilk dediği şey: "hagi formasını gördün mü?". evet dedim gördüm. haginin eski kulüplerinden birisindeki formasıydı. formaya resmen sevgilisinin eski sevgilisiyle olan resmini gören maço erkek edasıyla nefret ettim. o hagi 10 yazısı sarı kırmızıyla güzeldi çünkü. her neyse, ünümüz sınırlarımızı aşmış, avrupanın en büyük spor mağazasında bizim formamız varken, başka hiç bir türk takımının forması yoktu. o gurur bile bize yeter.
gece hostel param yoktu, şehrin göbeğindeki sol meydanında kartonları yere atarak uyudum. gece uyumak için sote bi yer ararken, şarapçının birinin uyurken baş ucuna şapkasını koyduğunu ve içinin para dolu olduğunu gördüm ve ben de baş ucuma "evsizim, parasızım, lütfen yardım edin" yazdım. çok değil, uzanıp yattıktan 10 dakika sonra atletico formalı bi eleman kentucky fried chicken torbası bıraktı. sıcacık bir menü. adam belli ki evde iki menünün hakkından gelmeyi düşünüyodu ama birini bana bıraktı.
o eleman benle menüsünü paylaştı, ben de onunla arda turanımı.
