67
evladımız denilip her hatalarına göz yumulmasına, bu yüzden hak etmedikleri paralar almasına, gelişeceklerine inanılarak yabancı futbolculara sınırlamalar getirilmesine rağmen zerre kadar gelişmeyen futbolculardır. kendilerinden iyi ve kariyerli oyunculara imrenirler, idol olarak kabul ederler ama onların yarısı kadar çalışmazlar. iş ahlakları olmaz. bir gün futbolcusu olduğu takımına, o idol olarak gördüğü adamlar seviyesinde futbolcular gelir, bu sefer de onu kıskanır. ''en çok bana değer verilecek'' kompleksine girer. soğuk davranır ona. pas atmaz. tavır koyar. trip yapar. kendinden iyi olduğunu kabul etmez. bunların kendilerini geliştirme gibi bir hedefleri yoktur. yine takımına kendini geliştirmesinde yardımcı olacak, o idol olarak gördüğü seviyedeki oyuncularla çalışmış büyük bir hoca gelir. kendisini geliştirmesini söylediği için ona trip atar, bilerek oynamaz. hocayı göndermeye çalışır. bunların en yüksek hedef 3 büyüklerde forma giyip, taraftarın gönlüne girmek ve milyonları alıp hayatını kurtarmaktır. ben neden bu seviyeye çıkamıyorum diye sormaz kendisine. basın toplantılarında, röportajlarında klişe sözler olan hayallerinden bahsederler ama asla bu hayallere ulaşamayacaklarını bilirler. çünkü inanmazlar. ''x pasaportum olsa, şimdi ingiltere'de yıldızdım.'' diye cahilce açıklamalar yapar, baştan kaybetmeyi kabul ederler. neresinden tutarsan tut elde kalırlar. bu yazdıklarımın %1'ini bile abartmadım. bunca yıldır yaşadıklarımızı, gördüklerimizi ortaya koydum. maalesef durum bu. hepimize geçmiş olsun.
