33
ne şanslıyım ki bu maçı ali sami yen tribünlerinde yaşadım.galatasarayın neden galatasaray olduğunu gözlere sokan maçlar silsilesinin sonuncusudur.tamamen çabalarından ötürü alkışlamak için gitmiştim futbolcuları.yaşananlar malum.böyle bir şampiyonluk daha yaşanır mı bilemem,böyle bir an kaç kere yaşanır spor kulübü tarihlerinde bilemem ama bu yaşanmıştır ve pek sevgili fenerbahçeli dostlarımızı bir travmaya sokmuştur.videosunu izlediğimde hala gözlerim doluyor hala titriyorum.üstüne bir kez daha şampiyon olduk ama o an farklıydı.en net hatırladığım şey, uzatmalar esnasında babası ağladığı için korkan bir ufaklığı oyalamaya çalışmamdır, tabi ki gözlerimden yaşlar süzülerek.bir de mondragonu hatırlıyorum , kolombiyalı diyorum kendi kendime.benim gibi ağlıyor ulan.
