183
galatasaray – eskişehirspor : 3-0 isteyince oluyor demek ki – 2
galatasaray geçen hafta bursa maçında kitabın kaldığı sayfasına ayraç koymuş, bu akşam da aynı kitabı okumaya devam etti.
yine 3-5-2 gibi bir saha yerleşimi vardı. geçen haftanın başarılı oyuncuları eboue ve drogba’nın yokluğunu kimse hissetmedi. hatta ben dahil kimse sabri ve ceyhun2a ya da başka birine şaşırmadık, yadırgamadık. tabii hafta içi yeni transferler ve yedek ağırlıklı kadronun zayıf tokatspor önünde onadığı futbolu da unutmamak lazım. tokat maçının önemi şu: takımda ciddi bir forma rekabeti olacak. maç başına para kazanan topçuların as takımdakileri zorlaması asların formunu yukarı iter. takım içinde forma rekabeti güzel şeydir, doğru kullanılırsa. hocanın formayı adaletli dağıtması rekabetin amacına hizmet etmesini sağlar. şu ana kadar görüldü ki, mancini bu adaleti sağlıyor. topçu biliyor ki, iyi performans gösterirse formayı giyer. büyük artı bu, hem de çok büyük.
takım maçın özellikle ilk yarı müthiş presle oynadı. önde bastı. savunmayı öne çıkarmasına rağmen arkada boşluk vermedi. kanatlardan bindirmelerle, ortadan ikiye birlerle es-es savunmasını bunalttı takım. golleri de erken buldu, sonra vitesi boşa aldı.
aslına bakarsanız ikinci yarı es-es ağırlıklı oynandı gibi. öyle tabii. böyle durumlarda önde presten vazgeçtiyseniz orta sahada topa sahip bol pas yapmak gerekir. ancak takım bunu ikinci yarının 20. dakikasından sonra yapmaya başladı.
70’e kadar kontra çabası gösterdi takım. fena işler de çıkmadı aslında. hajroviç biraz daha iştahlı olsaydı daha fazla gol bulabilirdik.
şöyle bir şüphem var ikinci devreyle ilgili: mancini sanki chelsea provası yaptırdı takıma. melo ve selçuk inan son iki maçın aksine daha geride oyunu karşıladılar. takım da alanı kapatarak rakibine pozisyon vermemeye çalıştı. 1-2 pozisyon dışında başarılı olduğu söylenebilir. tabii ki chelsea’ye böyle pozisyonları verirsen affetmezler de takım da yeni başladı bu taktiği çalışmaya. maç gününe kadar uygulama daha başarılı olacaktır.
dikkat çekici olan bütün takımın bir anda form tutması, değil mi? değil. bir anda bütün topçular birden form tutmaz. ligin birinci yarısı ve devre arasındaki taktik arayış bitip, herkesin yerinde oynadığı bir takım olunca bütün takım olması gerektiği hale döndü. teknolojik söylersem, takım fabrika ayarlarına geri döndü. bu sezonun başına kadar geçen 2 yılda oynadığı gibi oynamaya başladık. tabii ki fenerle puan farkının açılmış olmasının psikolojik etkisi de var.
ve fakat 8. vitese takmış, aşağıdan kaptırmış gelen bir galatasaray’ın önünde kimse duramaz. tarihte örnekleri var. fenerbahçe zaten korkmaya başladı, inceden mesajlarını alıyoruz ama chelsea de korksa iyi olur, benden onlara tüyo. tüyo verdim diye kızmayın, bir yabancı türkçe yazıları nereden anlayabilir, değil mi volkan ayısı. titre lan sen de.
cüneyt çakır mı? boş verin ya.
*
galatasaray geçen hafta bursa maçında kitabın kaldığı sayfasına ayraç koymuş, bu akşam da aynı kitabı okumaya devam etti.
yine 3-5-2 gibi bir saha yerleşimi vardı. geçen haftanın başarılı oyuncuları eboue ve drogba’nın yokluğunu kimse hissetmedi. hatta ben dahil kimse sabri ve ceyhun2a ya da başka birine şaşırmadık, yadırgamadık. tabii hafta içi yeni transferler ve yedek ağırlıklı kadronun zayıf tokatspor önünde onadığı futbolu da unutmamak lazım. tokat maçının önemi şu: takımda ciddi bir forma rekabeti olacak. maç başına para kazanan topçuların as takımdakileri zorlaması asların formunu yukarı iter. takım içinde forma rekabeti güzel şeydir, doğru kullanılırsa. hocanın formayı adaletli dağıtması rekabetin amacına hizmet etmesini sağlar. şu ana kadar görüldü ki, mancini bu adaleti sağlıyor. topçu biliyor ki, iyi performans gösterirse formayı giyer. büyük artı bu, hem de çok büyük.
takım maçın özellikle ilk yarı müthiş presle oynadı. önde bastı. savunmayı öne çıkarmasına rağmen arkada boşluk vermedi. kanatlardan bindirmelerle, ortadan ikiye birlerle es-es savunmasını bunalttı takım. golleri de erken buldu, sonra vitesi boşa aldı.
aslına bakarsanız ikinci yarı es-es ağırlıklı oynandı gibi. öyle tabii. böyle durumlarda önde presten vazgeçtiyseniz orta sahada topa sahip bol pas yapmak gerekir. ancak takım bunu ikinci yarının 20. dakikasından sonra yapmaya başladı.
70’e kadar kontra çabası gösterdi takım. fena işler de çıkmadı aslında. hajroviç biraz daha iştahlı olsaydı daha fazla gol bulabilirdik.
şöyle bir şüphem var ikinci devreyle ilgili: mancini sanki chelsea provası yaptırdı takıma. melo ve selçuk inan son iki maçın aksine daha geride oyunu karşıladılar. takım da alanı kapatarak rakibine pozisyon vermemeye çalıştı. 1-2 pozisyon dışında başarılı olduğu söylenebilir. tabii ki chelsea’ye böyle pozisyonları verirsen affetmezler de takım da yeni başladı bu taktiği çalışmaya. maç gününe kadar uygulama daha başarılı olacaktır.
dikkat çekici olan bütün takımın bir anda form tutması, değil mi? değil. bir anda bütün topçular birden form tutmaz. ligin birinci yarısı ve devre arasındaki taktik arayış bitip, herkesin yerinde oynadığı bir takım olunca bütün takım olması gerektiği hale döndü. teknolojik söylersem, takım fabrika ayarlarına geri döndü. bu sezonun başına kadar geçen 2 yılda oynadığı gibi oynamaya başladık. tabii ki fenerle puan farkının açılmış olmasının psikolojik etkisi de var.
ve fakat 8. vitese takmış, aşağıdan kaptırmış gelen bir galatasaray’ın önünde kimse duramaz. tarihte örnekleri var. fenerbahçe zaten korkmaya başladı, inceden mesajlarını alıyoruz ama chelsea de korksa iyi olur, benden onlara tüyo. tüyo verdim diye kızmayın, bir yabancı türkçe yazıları nereden anlayabilir, değil mi volkan ayısı. titre lan sen de.
cüneyt çakır mı? boş verin ya.
*
