28
bu güzel olayı ben hep tedirginlikle yaşardım, şöyle ki..
alırdık kırtasiyeden 9 kat topumuzu, ve sanki şampiyonlar ligi havasındaki mahalle maçımıza başlardık. devre olunca herkes 10-15'er dakikalığına evlere dağılırdı. kimi sıçmaya gider, kimi su içmeye, kimi anneleri tarafından hazırlanan ekmek arasını yemeye. dolayısıyla ben de giderdim. annem çoğu zaman ''yemeğin hazır ama eve girersen geri çıkamazsın'' derdi. (u: hayatımdaki en zor tercihlerdendir, üniversite tercihlerimi bu tedirginlikle yapmamışımdır amk.) ben de hep aç kalmayı tercih eder kapıdan geri dönerdim. maçın geri kalanına da aç aç devam etmek zorunda kalırdım.
tabii sonunda buna da bir çözüm bulduk arkadaşlarla. her gün arkadaşlardan birinin annesi extradan bir ekmek arası daha yapar, o arkadaşla beraber evlerine gider, karınlarımızı doyurur, maça geri dönerdik.
işte bi' nesil böyle heder oldu.
alırdık kırtasiyeden 9 kat topumuzu, ve sanki şampiyonlar ligi havasındaki mahalle maçımıza başlardık. devre olunca herkes 10-15'er dakikalığına evlere dağılırdı. kimi sıçmaya gider, kimi su içmeye, kimi anneleri tarafından hazırlanan ekmek arasını yemeye. dolayısıyla ben de giderdim. annem çoğu zaman ''yemeğin hazır ama eve girersen geri çıkamazsın'' derdi. (u: hayatımdaki en zor tercihlerdendir, üniversite tercihlerimi bu tedirginlikle yapmamışımdır amk.) ben de hep aç kalmayı tercih eder kapıdan geri dönerdim. maçın geri kalanına da aç aç devam etmek zorunda kalırdım.
tabii sonunda buna da bir çözüm bulduk arkadaşlarla. her gün arkadaşlardan birinin annesi extradan bir ekmek arası daha yapar, o arkadaşla beraber evlerine gider, karınlarımızı doyurur, maça geri dönerdik.
işte bi' nesil böyle heder oldu.
