42
6 yaşında bir velet olduğumdan mütevellit pek bir şey hatırlamıyorum o güne ait. yalnızca bir kare var gözümün önünde balkondan bakıyorum. her taraf sarı kırmızı, abartısız söylüyorum her taraf. herkes bağırıyor, ağlıyor. aklıma o kare gelince gözlerim doluyor. he bir de kuzenimin doğum günü *, amcamlar falan hastanede izliyorlar maçı. kolu kırıldığı için gelen de 2 aylık ömrü kalan kanser hastası da aynı anda aynı şeyleri hissediyorlar. umarım çok çok daha net hatırlayacağım bir avrupa zaferi daha yaşarız.
