126
babam koyu beşiktaşlıdır. hatta şöyle söyleyim, doğduğumda adımı kartal koymaya kalkacak kadar delidir. çok çabaladı beni beşiktaşlı yapmak için ama yok ben amcam ve dayımın sözünden çıkmadım. özellikle amcama olan hayranlığım hala devam eder. neyse sene 98 veya 99, 5-6 yaşlarındayım babama yalvarıyorum artık "baba forma alalım." diye. "tamam oğlum baba para kazansın." diyor. bekliyorum büyük bir heyecanla. aradan 1 hafta falan geçmiş babam eve geliyor. "çağrı! gel koçoğlu sana forma almaya gidelim." diyor. ben tabi çok heyecanlıyım. kayseri'de eskiden doğru düzgün spor mağazası yoktu -belki bilirsiniz hemşehrilerim- spor 38 vardı oraya giriyoruz. ulan oranın da sahibi babamın çok yakın arkadaşı ve o da koyu beşiktaşlı. bakıyoruz formalara ama adam beşiktaş'ın yeni, galatasaray'ın eski formalarını gösteriyor. akılları sıra beni kandırıp beşiktaşlı yapacaklar. * amcam meşhur sivas caddesinde fotoğrafçı. emirgan parkının karşısında still color diye güzel bir fotoğraf stüdyosu var o zamanlar, spor 38'e yakın. artık görmüş mü ne yapmış bilmiyorum koşturarak geliyor. o sırada ben kararımı vermişim emlak bank reklamlı formayı alıyorum. biraz sonra amcam geliyor görüyor emlak bank reklamlı formayı, babama gülüyor "ne o abi yeni formayı neden almadın?" diyor. babam o an konuşamıyor çünkü amcam haklı sonuçta. o gün bir babam bir de amcam forma alıyor bana hem de yenisinden. *
