21
yeni nesili bilmem ama ben orta nesil bir taraftarım. plaka'da 81 yazıyor ve bundan dolayı kendimi şanslı görüyorum. bizden önceki nesil “ulan biz 14 sene şampiyonluğu görmeyen nesiliz” derken ben nice şampiyonluklar gördüm ardı ardına. tanju’yu, prekazi’yi, korkmaz bülent’i, hagi’yi, taffarel’i, hakan şükür’ü ve daha nicelerini gördüm ali sami yen’de.
prekazi monako'ya 40 metreden çakarken ikizimin bayılışına tanıklık ettim. manchester'ın sami yen'de ağlayışına şahit oldum. diğer takım taraftarları "para, transfer…" derken ben 4 sene üst üste gelen şampiyonluğun şımarıklığını yaşıyordum. yeri geldi köy takımlarına elendik yeri geldi büyükleri dize getirdik. kadıköyde senelerdir galip gelemezken (ki 6-0’a da canlı şahidim), kadıköy’de karanlık içinde kalkan o şampiyonluk kupasını gördüm.
tabi nirvana noktası olan avrupada o inanılmaz finali… tanrının elini… hayd oğlum’u… kupa bizim’i… bizimdi artık. üstüne uefa kupası yetmezmiş gibi o ana kadar tarihi boyunca hiç süper kupası olmayan real madrid’i yenerek aldığımız o süper kupayı da cila niyetine aldığımızı gördüm ve daha nice avrupa başarısını görmeye devam ediyorum.
tek eksiğim şampiyonlar ligi kupası. o da olacak inşallah göreceğim o günü de allah nasip ederse.
böyl bir nesilin insanı olarak tek talihsizliğim babamın emaneti ali sami yen’in yıkılışına şahit olmaktı.
ulan galatasaray bakıyorum da sen baya baya hayatımı şekillendirmişsin. özellikle diğerleri hezimetlerden ağlarken beni mutlluluktan ağlattığın günler geliyor gözümün önüne daha da bir mutlu hissediyorum kendimi.
ağlat beni yeter ki mutluluktan olsun. beni diğerine alıştırmadın ki.
prekazi monako'ya 40 metreden çakarken ikizimin bayılışına tanıklık ettim. manchester'ın sami yen'de ağlayışına şahit oldum. diğer takım taraftarları "para, transfer…" derken ben 4 sene üst üste gelen şampiyonluğun şımarıklığını yaşıyordum. yeri geldi köy takımlarına elendik yeri geldi büyükleri dize getirdik. kadıköyde senelerdir galip gelemezken (ki 6-0’a da canlı şahidim), kadıköy’de karanlık içinde kalkan o şampiyonluk kupasını gördüm.
tabi nirvana noktası olan avrupada o inanılmaz finali… tanrının elini… hayd oğlum’u… kupa bizim’i… bizimdi artık. üstüne uefa kupası yetmezmiş gibi o ana kadar tarihi boyunca hiç süper kupası olmayan real madrid’i yenerek aldığımız o süper kupayı da cila niyetine aldığımızı gördüm ve daha nice avrupa başarısını görmeye devam ediyorum.
tek eksiğim şampiyonlar ligi kupası. o da olacak inşallah göreceğim o günü de allah nasip ederse.
böyl bir nesilin insanı olarak tek talihsizliğim babamın emaneti ali sami yen’in yıkılışına şahit olmaktı.
ulan galatasaray bakıyorum da sen baya baya hayatımı şekillendirmişsin. özellikle diğerleri hezimetlerden ağlarken beni mutlluluktan ağlattığın günler geliyor gözümün önüne daha da bir mutlu hissediyorum kendimi.
ağlat beni yeter ki mutluluktan olsun. beni diğerine alıştırmadın ki.
