202
radyoda toplantıdan çıkmış yorgun argın soğuk havanın da popoma vurduğu tekmeler ile hızla evime varmıştım. soyunmadan kendimi yatağa atmış akıllı telefonumu pınçıklarken foursquare’e girdim. arada bir sebepsiz yaptığımım ev check in lerinden birine trabzonspor’a kapak atmış batuhan karadeniz gibi imzamı atacaktım. o da ne “tt arena kalabalik” yazıyor. allah allah salı salı ne kalabalığı diye düşünürken kuzenim ve sevgili ev arkadaşım bu merakımı sona erdirecek ve bu gecenin uzun geçmesine sebep olacak telefon konuşmasını yapmak için beni arıyordu.
“galatasaray’ın bu akşam kupa maçı var gaziantep ile, kombine var, gel maça gidelim.” önce bunu nasıl gözden kaçırdığıma anlam veremedim ama biri sana telefonda maça gidelim diyor bunu çok düşünmeye gerek yok. haydi gidelim…
allahımm nasıl soğuk nasıl soğuk. soğuk hava dalgası bildiğin vücudumuza tekme tokat dalıyor. tt arena’da birkaç bin kişiyiz. hopluyoruz, zıplıyoruz, kendine vücut çalımı atan sabri reis gibi hareketler yapıyoruz ama yok. lahana gibi giyinmem bile fayda etmiyor ki o katlardan birinde galatasaray forması var. ama hangi kattaydı şimdi hatırlamıyorum.
maçın ayrıntısına girmeye gerek yok. rakip gaziantep belediye. maç uzadıkça uzuyor. hayatımızın en uzun dakikalarını yaşıyoruz adeta. hani küfür etmek istiyoruz ama ağzıma atkımı sokmuşum sesim çıkmıyor. fikstürümüzün en heleloy maçı uzadıkça uzuyor. ama gidemiyoruz ki. sanki sevgilin amatör tiyatroda oynuyor, seni oyununa çağırmış, oyunda çok, çok sıkıcı ama o orada ya çıkamıyorsun. ha sevgilin ha arma aşkı.
çocuklar şu maçı alsında gidelim diyorsun içinden. ama çocukların armaya, soğukta donan bize saygısı var mı diye içinden geçirmiyorsun da değil. yoksa böyle laubali oynamazlar diyorsun. neyse sanırım ufuk “yeter lan ben eve gidiyorum” diye düşünerek kalede devleşiyor – ki antepli oyuncuların da burada karşılık olarak bizde üşüdük ufuk’un üstüne doğru penaltı kullanalım da bitsin maç şeklinde düşünme ihtimali mevcuttur- da bizde evlerimize “galip” takımın “donmuş” taraftarı olarak dönebiliyoruz.
not: taksisi devredecek olmasına rağmen kırmızı burnumuza hürmetten bizi evin yakınında bir yere atan taksici abiye de teşekkürler.
not 2: vitaminsizemre çolak, ulan dany, çalım tamam ama son vuruş heleloybruma, yaşasınufuk ve “ben bunları oyuncu değiştirmeden de yenerim” küstahlığına kapılan, adamlar 3 değiştirme hakkını bitirdikten sonra aklına ısınmaktan eriyen adamlarını sahaya sürmeyi getirenmancini : kendinize gelin!
not 3: ulan zaten 5 bin kişi var yok hala kapıda “bilet var” diye karaborsa yapan var. bacaklarınıza yazık arkadaş.
“galatasaray’ın bu akşam kupa maçı var gaziantep ile, kombine var, gel maça gidelim.” önce bunu nasıl gözden kaçırdığıma anlam veremedim ama biri sana telefonda maça gidelim diyor bunu çok düşünmeye gerek yok. haydi gidelim…
allahımm nasıl soğuk nasıl soğuk. soğuk hava dalgası bildiğin vücudumuza tekme tokat dalıyor. tt arena’da birkaç bin kişiyiz. hopluyoruz, zıplıyoruz, kendine vücut çalımı atan sabri reis gibi hareketler yapıyoruz ama yok. lahana gibi giyinmem bile fayda etmiyor ki o katlardan birinde galatasaray forması var. ama hangi kattaydı şimdi hatırlamıyorum.
maçın ayrıntısına girmeye gerek yok. rakip gaziantep belediye. maç uzadıkça uzuyor. hayatımızın en uzun dakikalarını yaşıyoruz adeta. hani küfür etmek istiyoruz ama ağzıma atkımı sokmuşum sesim çıkmıyor. fikstürümüzün en heleloy maçı uzadıkça uzuyor. ama gidemiyoruz ki. sanki sevgilin amatör tiyatroda oynuyor, seni oyununa çağırmış, oyunda çok, çok sıkıcı ama o orada ya çıkamıyorsun. ha sevgilin ha arma aşkı.
çocuklar şu maçı alsında gidelim diyorsun içinden. ama çocukların armaya, soğukta donan bize saygısı var mı diye içinden geçirmiyorsun da değil. yoksa böyle laubali oynamazlar diyorsun. neyse sanırım ufuk “yeter lan ben eve gidiyorum” diye düşünerek kalede devleşiyor – ki antepli oyuncuların da burada karşılık olarak bizde üşüdük ufuk’un üstüne doğru penaltı kullanalım da bitsin maç şeklinde düşünme ihtimali mevcuttur- da bizde evlerimize “galip” takımın “donmuş” taraftarı olarak dönebiliyoruz.
not: taksisi devredecek olmasına rağmen kırmızı burnumuza hürmetten bizi evin yakınında bir yere atan taksici abiye de teşekkürler.
not 2: vitaminsizemre çolak, ulan dany, çalım tamam ama son vuruş heleloybruma, yaşasınufuk ve “ben bunları oyuncu değiştirmeden de yenerim” küstahlığına kapılan, adamlar 3 değiştirme hakkını bitirdikten sonra aklına ısınmaktan eriyen adamlarını sahaya sürmeyi getirenmancini : kendinize gelin!
not 3: ulan zaten 5 bin kişi var yok hala kapıda “bilet var” diye karaborsa yapan var. bacaklarınıza yazık arkadaş.
