6
bana totemi öğreten maç.
henüz altı yaşımı doldurmak üzereydim ve babam o zamanlar
maçları kahve'de izlemeyi severdi. eh annem'den izini sadece 'çocuğuda yanında götür' şartıyla alabildiği için ister istemez her maçı beraber izlerdik. 5 yaşında kadroyu ezbere bilen ben tabi amcaların fenomeniydim ozamanlar.
maça hızlı başlamıştık, hakan şükür ile 2. dk'da öne geçmiştik. tabi amcalardan her türlü meşrubat ısmarlattıran ben afedersiniz çişimi tutmakta zorlanmaya başlamıştım. haliyle daha küçüğüz, kahve'de babam yalnız tuvalete bırkamıyordu, evde işimizi görebilsekte.
ilk su dökmeye kalktık, içerden gol sesleri geldi, heyecandan apar topar ortamı toparlayıp temizleyip içeri koştuk, 24. dk'da ertuğrul sağlam atmış, 1-1 olmuş.
ilk yarı bu skorla biterken ikinci yarı 66. dk'da yine hakan şükür ile öne geçmiştik. o golün sevinciyle ben babamdan tekrar tuvalet servisini talep edince geri çeviremedi tabiki garibim.
hela'da işlerimizi hallerken yine bir ses geldi. dönüp baktığımızda beşiktaş sergen yalçın ile skoru yine eşitlemiş. babam sinirli belli, ama çaktırmamaya çalışıyor.
neyseki o dönemler saç ekiminden bihaber suat kaya 75'te üçüncü golümüzü atıp yine bizi öne geçiriyor ve sinirimizi alıyor.
ve hayatımın ilk bilinçli totemini orada yapmıştım. 80li dk'larda tekrar alarm veren sidik torbasından dolayı birazda olsa çekinerek çavuşu tutup babama 'baba...' diye seslenirken babam stresli bir şekilde 'çiş falan yok oğlum, dayan şurda 10 dk, gol yedirecen bize yine' diye cevap veriyor ve kahve'deki tüm galatasaraylıların takdirini kazanıyor.
dönemin kalecisi gintaras stauce topları, bende çişimi tutarak, takımımıza üç puan kazandırmıştık işin sonunda.
henüz altı yaşımı doldurmak üzereydim ve babam o zamanlar
maçları kahve'de izlemeyi severdi. eh annem'den izini sadece 'çocuğuda yanında götür' şartıyla alabildiği için ister istemez her maçı beraber izlerdik. 5 yaşında kadroyu ezbere bilen ben tabi amcaların fenomeniydim ozamanlar.
maça hızlı başlamıştık, hakan şükür ile 2. dk'da öne geçmiştik. tabi amcalardan her türlü meşrubat ısmarlattıran ben afedersiniz çişimi tutmakta zorlanmaya başlamıştım. haliyle daha küçüğüz, kahve'de babam yalnız tuvalete bırkamıyordu, evde işimizi görebilsekte.
ilk su dökmeye kalktık, içerden gol sesleri geldi, heyecandan apar topar ortamı toparlayıp temizleyip içeri koştuk, 24. dk'da ertuğrul sağlam atmış, 1-1 olmuş.
ilk yarı bu skorla biterken ikinci yarı 66. dk'da yine hakan şükür ile öne geçmiştik. o golün sevinciyle ben babamdan tekrar tuvalet servisini talep edince geri çeviremedi tabiki garibim.
hela'da işlerimizi hallerken yine bir ses geldi. dönüp baktığımızda beşiktaş sergen yalçın ile skoru yine eşitlemiş. babam sinirli belli, ama çaktırmamaya çalışıyor.
neyseki o dönemler saç ekiminden bihaber suat kaya 75'te üçüncü golümüzü atıp yine bizi öne geçiriyor ve sinirimizi alıyor.
ve hayatımın ilk bilinçli totemini orada yapmıştım. 80li dk'larda tekrar alarm veren sidik torbasından dolayı birazda olsa çekinerek çavuşu tutup babama 'baba...' diye seslenirken babam stresli bir şekilde 'çiş falan yok oğlum, dayan şurda 10 dk, gol yedirecen bize yine' diye cevap veriyor ve kahve'deki tüm galatasaraylıların takdirini kazanıyor.
dönemin kalecisi gintaras stauce topları, bende çişimi tutarak, takımımıza üç puan kazandırmıştık işin sonunda.
