25 ağustos 1999 galatasaray rapid wien maçı

maçı izmir'de yazlıkta seyretmiştim. o sene üniversite için dershaneye başlayacaktım ve artık yazlıktaki son günlerimdi. ilk maçı deplasmanda 3-0 kazandığımızdan maç ile çok da ilgilenmiyorduk aslında. bir yandan da o güne kadar manchester united da dahil olmak üzere ön elemelerde önümüze gelene bin tekme vurduğumuzdan çok rahattık. ben de maçın anca 30. dakikasına yetişebilmiştim. babaannemin yaptığı dehşet köfteler maça ağır basmıştı. rahmetli babaannem çok iyi köfte yapardı. neyse maça geleyim; tribünlerde boşlukları görünce şaşırdığımı hatırlıyorum. ama 17 ağustos depreminin üzerinden henüz sadece 8 gün geçmişken insanların yıkılabilir lan denilen bir stada girmesini beklemek de yersizdi. maçta öyle aman aman bir futbol oynamamıştık yalnız giydiğimiz koyu gri forma çok hoşuma gitmişti. sonucunda gol yemeden şampiyonlar ligi'ne girmiştik.

tam bir yıl sonra aynı gün real madrid'i yenip super kupayı kazanacağımızı o gün yalnız avrupalı bahisçiler değil hiçbirimiz bilmiyorduk. (bkz: 25 ağustos 2000 galatasaray real madrid maçı)