232
olduğuna inandığım hededir kendileri. aslında eskiden(üni için istanbul'a gelmeden 2006'dan önce) yaptığım ama adının bu olduğunu bilmezdim.
yanılmıyorsam asy'deki bir bursaspor maçında-ki benim asy'de gittiğim 2.maçtı kendileri-devre arasına 1-1 gittikten sonra,yanımdaki abilerden biri yerleri değiştirmeyi teklif etti. hani biri size bir şey teklif eder ama o an için anlamsızdır sizi kandırmaya çalıştığını düşünür ama kıramaz evet dersiniz ya aynı duyguları taşıyarak yeri değiştirdik. ancak yere geçtiğimde olumsuz hiçbir durum yoktu hatta önü açıktı.
o maçı ikinci yarıda attığımız gollerle 3-1 kazandıktan sonra, o abinin yanına gidip sorduğumda ilk totemin adını duymuştum. daha sonra, hayatımın her yerinde uyguladım bunu.
en son bu sene şampiyonlar ligi'nde galip geldiğimiz cluj maçından sonra koltuğun hep aynı yerinde oturdum. .(3 galibiyet 1 beraberlik)swh
son schalke maçından önce haftasonu edirne'yi gezmeye gelen arkadaş sayesinde gezerken bir tespih görüp aldım. schalke maçında da hep elimde tuttum ama umut'un golünden sonra, yaşadığım duygu boşluğuyla kapıya fırlattım ve tespih patladı.
şimdi real maçı öncesi aynı yere gidip, aynı tespihi alacam, laf değil bu gerçekten yapıcam. çünkü eğer o tespihi almazsam, içimde bir şeyler eksik olur ve olumsuz durumda, kendimi öldüresiye suçlu hissderim.
bu kadar laf bir yana,işte böyle bir manyaklık totem. gerekirse hissedersem derbi maçlarını bile seyretmem, yarıda çıkarım, tv'yi kapatırım. belki böyle manevi şeylerin maddi olarak bir açıklaması yok ama sonuçta bir şeylere inanmak, doğaüstü şeylerin yanımızda olduğunu bilmek rahatlatıyor insanı,kimbilir.
yanılmıyorsam asy'deki bir bursaspor maçında-ki benim asy'de gittiğim 2.maçtı kendileri-devre arasına 1-1 gittikten sonra,yanımdaki abilerden biri yerleri değiştirmeyi teklif etti. hani biri size bir şey teklif eder ama o an için anlamsızdır sizi kandırmaya çalıştığını düşünür ama kıramaz evet dersiniz ya aynı duyguları taşıyarak yeri değiştirdik. ancak yere geçtiğimde olumsuz hiçbir durum yoktu hatta önü açıktı.
o maçı ikinci yarıda attığımız gollerle 3-1 kazandıktan sonra, o abinin yanına gidip sorduğumda ilk totemin adını duymuştum. daha sonra, hayatımın her yerinde uyguladım bunu.
en son bu sene şampiyonlar ligi'nde galip geldiğimiz cluj maçından sonra koltuğun hep aynı yerinde oturdum. .(3 galibiyet 1 beraberlik)swh
son schalke maçından önce haftasonu edirne'yi gezmeye gelen arkadaş sayesinde gezerken bir tespih görüp aldım. schalke maçında da hep elimde tuttum ama umut'un golünden sonra, yaşadığım duygu boşluğuyla kapıya fırlattım ve tespih patladı.
şimdi real maçı öncesi aynı yere gidip, aynı tespihi alacam, laf değil bu gerçekten yapıcam. çünkü eğer o tespihi almazsam, içimde bir şeyler eksik olur ve olumsuz durumda, kendimi öldüresiye suçlu hissderim.
bu kadar laf bir yana,işte böyle bir manyaklık totem. gerekirse hissedersem derbi maçlarını bile seyretmem, yarıda çıkarım, tv'yi kapatırım. belki böyle manevi şeylerin maddi olarak bir açıklaması yok ama sonuçta bir şeylere inanmak, doğaüstü şeylerin yanımızda olduğunu bilmek rahatlatıyor insanı,kimbilir.
