28
--- alıntı ---
kaderci biri olduğumu söyleyemem…
bütün olayların önceden ve asla değiştirilemeyecek şekilde planlandığını kabullenmem mümkün değil yapı olarak. ancak insanın çalışarak, üreterek, savaşarak kendi yolunu çizeceğine; kader denen şeyin bunun üzerine küçük rötuşlar atacağına inanırım. buna isteyen şans der, isteyen tesadüf, isteyen ilahi adalet. isteyen 12 mayıs der, isteyen 12 ağustos, isteyen 12 mart…
cuma akşamı akıl almaz gollerin kaçtığı gençlerbirliği maçı sonrasında “seviyoruz işte” diyerek başladım yazıya… anlamsızca giden üç puanı değil, galatasaray’a olan sevgi selini ve hamit’i yazmak istedim o gün. çünkü yenilince eleştiren, yenince yere göğe sığdıramayanlardan olmak istemedim hiçbir zaman.
cumartesi gazetede yayınlanan o yazı aynen şu cümlelerle bitiyordu:
“eğer 1972’de malatya’dan gelsenkirchen’e göç eden bir ailenin oğlu olarak doğduysa almanya’da… yıllarca schalke 04 formasını terlettiyse başarıyla.
bu kadar şanssızlık yaşadıysa bir sezonda… dile kolay; 7 topu döndüyse direklerden… şimdiden bir kenara not edin; eğer çeyrek final gelecekse gelsenkirchen’den… golü hamit’in hanesine yazın daha bugünden.”
hamit’in birbirinden önemli maçlarda, tam 7 topunun direkten dönmesi önceden yazılmış, asla değiştirilemeyecek kader adlı bir oyunun parçası mıdır bilemem…
benim inancım, hamit’in tüm bu olumsuzluklara, tribünden gelen eleştirilere rağmen pes etmemesine, savaşmasınaydı… ve kaderin son rötuşu yapacağı yer tam da schalke maçıydı. şükürler olsun ki beni yanıltmadı.
burada baba gündüz’ün tarihi sözlerini bir kez daha, bıkmadan, usanmadan hatırlatmakta fayda var.
“galatasaray bir his takımıdır! renklerine aşık birbirlerini seven futbolcuların takımıdır. galatasaray feragat ve fedakarlıklarla çalışacak futbolcuların takımıdır. galatasaray şımarıkları, kendini beğenmişleri, yalnız kendini düşünenleri sevmez. kısacası galatasaray, bir halatı hep birlikte çekenlerin, hep birlikte üzülüp, hep beraber sevinmesini bilenlerin takımıdır” diyordu baba gündüz.
schalke maçının tribün, saha ve yedek kulübesi fotoğraflarına bakın. orada, baba gündüz’ün tarif ettiği galatasaray’ı göreceksiniz…
ve buraya yazıyorum: o galatasaray’ı wembley’de göreceksiniz. zor mu; kesinlikle çok zor. imkansız mı; kesinlikle hayır. o zaman sadece inanın…
--- alıntı ---
iskender baydar
kaderci biri olduğumu söyleyemem…
bütün olayların önceden ve asla değiştirilemeyecek şekilde planlandığını kabullenmem mümkün değil yapı olarak. ancak insanın çalışarak, üreterek, savaşarak kendi yolunu çizeceğine; kader denen şeyin bunun üzerine küçük rötuşlar atacağına inanırım. buna isteyen şans der, isteyen tesadüf, isteyen ilahi adalet. isteyen 12 mayıs der, isteyen 12 ağustos, isteyen 12 mart…
cuma akşamı akıl almaz gollerin kaçtığı gençlerbirliği maçı sonrasında “seviyoruz işte” diyerek başladım yazıya… anlamsızca giden üç puanı değil, galatasaray’a olan sevgi selini ve hamit’i yazmak istedim o gün. çünkü yenilince eleştiren, yenince yere göğe sığdıramayanlardan olmak istemedim hiçbir zaman.
cumartesi gazetede yayınlanan o yazı aynen şu cümlelerle bitiyordu:
“eğer 1972’de malatya’dan gelsenkirchen’e göç eden bir ailenin oğlu olarak doğduysa almanya’da… yıllarca schalke 04 formasını terlettiyse başarıyla.
bu kadar şanssızlık yaşadıysa bir sezonda… dile kolay; 7 topu döndüyse direklerden… şimdiden bir kenara not edin; eğer çeyrek final gelecekse gelsenkirchen’den… golü hamit’in hanesine yazın daha bugünden.”
hamit’in birbirinden önemli maçlarda, tam 7 topunun direkten dönmesi önceden yazılmış, asla değiştirilemeyecek kader adlı bir oyunun parçası mıdır bilemem…
benim inancım, hamit’in tüm bu olumsuzluklara, tribünden gelen eleştirilere rağmen pes etmemesine, savaşmasınaydı… ve kaderin son rötuşu yapacağı yer tam da schalke maçıydı. şükürler olsun ki beni yanıltmadı.
burada baba gündüz’ün tarihi sözlerini bir kez daha, bıkmadan, usanmadan hatırlatmakta fayda var.
“galatasaray bir his takımıdır! renklerine aşık birbirlerini seven futbolcuların takımıdır. galatasaray feragat ve fedakarlıklarla çalışacak futbolcuların takımıdır. galatasaray şımarıkları, kendini beğenmişleri, yalnız kendini düşünenleri sevmez. kısacası galatasaray, bir halatı hep birlikte çekenlerin, hep birlikte üzülüp, hep beraber sevinmesini bilenlerin takımıdır” diyordu baba gündüz.
schalke maçının tribün, saha ve yedek kulübesi fotoğraflarına bakın. orada, baba gündüz’ün tarif ettiği galatasaray’ı göreceksiniz…
ve buraya yazıyorum: o galatasaray’ı wembley’de göreceksiniz. zor mu; kesinlikle çok zor. imkansız mı; kesinlikle hayır. o zaman sadece inanın…
--- alıntı ---
iskender baydar
