felipe melo

fatih hoca bir akrabasını kaybettiği için başlığına yazamadım. "melo'nun kendisine yaptığı hareket" çok dillendirildiği için buraya yazıyorum. fatih hoca kendi gençliğini düşünsün ve melo ile empati kursun sadece... eğer hoca bu çocuğa sahip çıkmaz, sırtını dönerse büyük bir hayal kırıklığına uğrarım. ha bu hocanın umurunda olur veya olmaz çok önemli değil. ama allah'ın umurunda olur. ben hocayla anlaşma imzalandığı gün sırtıma formayı geçirmiş ve o yazı hep göğsümde sarı kırmızı armayla geçirmiş biriyim.(u: şikeciler sarı kırmızı forma içinde gerine gerine gezmemi kendilerine nispet olsun diye yaptığımı sanıyorlardı. halbuki ben hoca için giymiştim.) hocanın olmadığı senelerde o heyecanı hiç duymadım. artık kırk yaşındayım ve hocayı bugüne kadar hep desteklemiş bir taraftarım. en azından kendisini dönemlere bölüp, periyotlara ayırmak gibi bir edepsizlik yapmadım. hep bir ağabey gözü ile baktım hoca'ya. yaşadıklarını, uğradığı haksızlıkları çok çok iyi biliyorum. yani kendisine o derece saygı duyan bir galatasaraylıyım. benim gibi düşünen galatasaraylıların olduğunu ve bunların diğerlerinden daha az olmadığını da biliyorum. şimdi iblisler hocanın melo'yu infaz etmesini bekliyor. hoca inşallah o tuzağa düşmez ve oyuncusunu yedirmez. eğer o tuzağa düşerse "oyuncusunu yediren 'ego'lu hoca" olarak anılır.
yazık lan melo'nun yerinde olmak istemem. ben sahada elimden geleni yapayım, bana her tür çirkeflik yapılsın, üstelik kimse beni sahiplenmesin, yaptığım herhangi bir şeye küçücük dahi olsa müsamaha gösterilmesin, sonra da suçlu ben olayım. var mı lan öyle bir adalet?