felipe melo

27 ocak 2013 galatasaray beşiktaş maçında hocasina karsi yaptigi hareketi objektif olarak elestirecek cesaretimiz yoksa, taraftarligimiz objektifligimizden daha agir basiyorsa, surekli yazip durmamizin anlami gercekten yok. bir futbolcunun hocasina saygisizligi ile hocanin kendi oyuncusuna hakaret etmesi arasinda daglar kadar fark var. ya arkadas, fatih terim dunyada bir tane. ama melo gibi binlerce futbolcu var. hangisi daha önemli? kafasi atmistir sinirle yapmistir gibi dusuncelere saygi duyuyorum ama ekmek yedigin yerde sana baba gibi davranan adamin ceketinden kavrayip ittirmeyeceksin arkadas. ne kadar sinirli olursan ol, yine de yapmayacaksin. gördugu kirmizi karti, kartin sebebini herseyini savunalim ama imparatora yapilan hareketin neyini savunayim. bunu gören oyuncular, bu konunun ustunun kapandigini görurse hocaya saygilarini yitirmezler mi?

melo'yu elestiriyor olmak, o'nu veya galatasaray'i sevmedigimiz ya da her firsatta futbolcusunu asan taraftar oldugumuz anlamina gelmez. göte göt demekten bu kadar korkacak ne var? kötuye kötu, iyiye iyi diyemeyeceksek nasil yukseltecegiz kalitemizi? ben okudugum yazilarin objektif olduguna nasil inanacagim? bizim yazdigimizi okuyanlar ne yapacaklar?

eminim su sözlukte, herkes icinde galatasaray askiyla yaniyordur. ben oyle dusunuyorum en azindan. hepimizin ortak paydasi galatasaray ve onun degerleri. fatih terim de bu degerlerden biri. melo gelip bu degerleri hice sayacak hareket yapiyorsa bitmistir bu is. bunu kim yaparsa yapsin bitmistir. bizler onuru, serefi, disiplini ve saygiyi korudukca dunya kulubu olabiliriz. burasi fenerbahce degil. burada futbolcu olarak hocana atar yapamazsin. yakismaz bizim oyuncularimiza...