1142
üzerinden tam iki yıl geçti. zaman su gibi akıp geçiyor dedikleri bu ama üzerinde elli yılda geçse unutulmayacaktır ali sami yen stadı. 6 yaşımdaydın ilk içeri girdiğimde. birçok hatıralarım var ali sami yen'de. gün batımı kapalı tribüne vuran güneş ya da yağmur damlaları veya kar taneleri. biz çok şanslıyız bunları yaşadık, gördük. fatih terim'in saha kenarındaki hırsını, bülent korkmaz'ın savaşçılığını, hakan şükür'ün liderliğini ve gelmiş geçmiş en iyi futbolculardan olan hagi'yi canlı izledik, onlarla orada aynı havayı soluduk, birlik olduk. yeri geldi 2009'da hamburg maçında oturup ağladık yeri geldi 2006'da denizli'den gelen haberle sevinç gözyaşlarına boğulduk. endüstriyel futbol ve yeni yaşam şartları gereği ayrılmak zorunda kaldık. ve artık bize düşen en büyük görev gelecek nesillere ali sami yen stadını en iyi şekilde anlatmak...
