12
ilk gün gidip ayıla bayıla izlememe rağmen netice itibarı ile beşiktaş'ın şampiyon olduğu bir sezonun ardından, hem de galatasaray tarihinin en rezil dönemlerinden birine denk gelmiş olması sebebiyle bariz bir şekilde güme güden yapıt. yaptığı orta auta gitti diye ana avrat yedi sülalesinin yemediği küfür kalmayan o sahadakilerin de "insan" olduğunu ortaya koyması, futbolun ve futbolcuların en "mahrem" yerlerinden biri olarak sayılan antrenman sahası ve soyunma odalarını kamuya açması bakımıından son derece önemli bir eserdir. hani o 90 dakika ağzından salyalar saça saça kendi takımının formasını giyen adamlara küfreden insanlar bir kere baştan sona oturup adam gibi izlese bir daha sahadaki futbolculara o kadar kolay küfredemez kanaatindeyim. yıllar yılı merak ettiğim onca şeyi açık açık gözler önüne serdiğinden birçok sahnesi akılımda yer edinmiştir ama kendi adıma en vurucu ve unutulmaz sahnesi kesinlikle elvir balic'in gençlerbirliği maçında geçirdiği sakatlıktan sonra ilk tedavinin yapıldığı anlardır.
