65
yine ben ve yine bir muslera klasiği rüyam. vol 2.
aile dostumuz birkaç insanla bir yolda gidiyoruz. sonra bir dinlenme tesisinde ara veriyoruz. arabadan iniyoruz, etrafımızdaki herkes sarı kırmızı bir şeyler giymiş. anlam veremiyoruz tabi ki. sonra bir bakıyorum karşıdan muslera ve yanında biri bize doğru geliyor. hemen koşuyorum fotoğraf çekilmek istiyorum diye yanımdakilere yalvarıyorum. sonra muslera'nın yanına gidip ona da söylüyorum. tamam diyor. fotoğraf için muslera poz vermeye çalışıyor sonra çömelerek çektirsem olur mu diyor. hatta ingilizce söylüyor sonrada türkçe olarak "görgü?" diyor. hani görgü kurallarına aykırı olur mu falan demeye getiriyor. tabi ki de değil diyorum. sonra yine ve yine ben telefonun kamerasının ayarlarını ayarlayamıyorum bir türlü.* kafadan yarım saat bunla uğraşıyorum. muslera da bu arada hala nasıl poz versem diye şekilden şekle giriyor. ben iyice çıldırıp ayarları tam yapmayıp çek artık diye birinin eline tutuşturuyorum. çeken kişinin ilk çektiği pozda kadrajda ben dışında herkes var. sinirleniyorum tekrar çektiriyorum bu seferde herkes bir saçma çıkıyor, gözümüz kapalı falan. böyle birkaç denemeden sonra vazgeçip, bu kadarıyla yetineceğiz artık deyip muslera'ya teşekkür ediyorum. ve uyanıyorum. içime dert oldu resmen bu muslera rüyaları. (u: :()
aile dostumuz birkaç insanla bir yolda gidiyoruz. sonra bir dinlenme tesisinde ara veriyoruz. arabadan iniyoruz, etrafımızdaki herkes sarı kırmızı bir şeyler giymiş. anlam veremiyoruz tabi ki. sonra bir bakıyorum karşıdan muslera ve yanında biri bize doğru geliyor. hemen koşuyorum fotoğraf çekilmek istiyorum diye yanımdakilere yalvarıyorum. sonra muslera'nın yanına gidip ona da söylüyorum. tamam diyor. fotoğraf için muslera poz vermeye çalışıyor sonra çömelerek çektirsem olur mu diyor. hatta ingilizce söylüyor sonrada türkçe olarak "görgü?" diyor. hani görgü kurallarına aykırı olur mu falan demeye getiriyor. tabi ki de değil diyorum. sonra yine ve yine ben telefonun kamerasının ayarlarını ayarlayamıyorum bir türlü.* kafadan yarım saat bunla uğraşıyorum. muslera da bu arada hala nasıl poz versem diye şekilden şekle giriyor. ben iyice çıldırıp ayarları tam yapmayıp çek artık diye birinin eline tutuşturuyorum. çeken kişinin ilk çektiği pozda kadrajda ben dışında herkes var. sinirleniyorum tekrar çektiriyorum bu seferde herkes bir saçma çıkıyor, gözümüz kapalı falan. böyle birkaç denemeden sonra vazgeçip, bu kadarıyla yetineceğiz artık deyip muslera'ya teşekkür ediyorum. ve uyanıyorum. içime dert oldu resmen bu muslera rüyaları. (u: :()
