104
80'lerin sonunda ben doğunca, annem posterini duvardan indirip benim fotoğrafımı asmak istemiş. solda alf, ortada jupp, sağda da uğur tütüneker varmış. babam o gün bir tane vurmuş anneme, bir daha vurmamış zaten. benim evde hala fotoğrafım yok, jupp hala durur.
büyük, çok büyük adam.
''uzun bir günün ardından eski kentteki tanınmış bir restoranın barında mustafa’yla oturmuş bir içki alıyorduk. yanımıza çok kibar bir bey yaklaştı. çok iyi tanıdığımız bir işadamı, aynı zamanda bir galatasaray taraftarıydı. tabii futbol konuşulmaya başladı. o birden bana 'herr derwall, durumdan memnun olmadığınızı biliyorum' dedi. 'cesaretinizi kaybetmeyin. büyük kitleye aldırmayın. biz galatasaray’ız, işadamlarının dünyasıdır bu. gidilecek yolu biz belirleriz, bunu unutmayın herr derwall.'
yıldırım çarpmış gibi olmuştum. hesabı ödedim ve vedalaşıp çıkmak üzere mustafa’ya işaret ettim.
şimdi anlamıştım, on dört yıl boyunca galatasaray’da sırf para söz sahibi olmuştu. sekreterler, antrenörler, menajerler, malzemeciler, park bekçileri, doktorlar, masörler, aşçılar ve ne kadar başka görevli varsa hepsi de ne zamandan beri işlerini profesyonelce, yürekten ve gerekli özeni göstererek yapmıyorlardı. kulüpteki ufak tefek bir sürü şey, uzun zamandır büyük beylerin umurunda bile değildi. hiç kimse bu yıllardır süregelen ikileme, çelişkiye bir çare bulmaya girişmemişti.
bunu şimdi değiştirecektik...”
büyük, çok büyük adam.
''uzun bir günün ardından eski kentteki tanınmış bir restoranın barında mustafa’yla oturmuş bir içki alıyorduk. yanımıza çok kibar bir bey yaklaştı. çok iyi tanıdığımız bir işadamı, aynı zamanda bir galatasaray taraftarıydı. tabii futbol konuşulmaya başladı. o birden bana 'herr derwall, durumdan memnun olmadığınızı biliyorum' dedi. 'cesaretinizi kaybetmeyin. büyük kitleye aldırmayın. biz galatasaray’ız, işadamlarının dünyasıdır bu. gidilecek yolu biz belirleriz, bunu unutmayın herr derwall.'
yıldırım çarpmış gibi olmuştum. hesabı ödedim ve vedalaşıp çıkmak üzere mustafa’ya işaret ettim.
şimdi anlamıştım, on dört yıl boyunca galatasaray’da sırf para söz sahibi olmuştu. sekreterler, antrenörler, menajerler, malzemeciler, park bekçileri, doktorlar, masörler, aşçılar ve ne kadar başka görevli varsa hepsi de ne zamandan beri işlerini profesyonelce, yürekten ve gerekli özeni göstererek yapmıyorlardı. kulüpteki ufak tefek bir sürü şey, uzun zamandır büyük beylerin umurunda bile değildi. hiç kimse bu yıllardır süregelen ikileme, çelişkiye bir çare bulmaya girişmemişti.
bunu şimdi değiştirecektik...”
