2360
benim takımım. evet tam olarak böyle diyebilirim. en yakın arkadaşlarımla, canımdan çok sevdiğim kardeşimle şimdi uzaklarda olan dayımla renklerine gönül verdiğim biricik takımım. aslında galatasaraya olan sevgimi sözcüklerle ifade etmek biraz anlamsız ama; madem buradayız neden yazmıyorum. bu sevgi ne oyunculardan ne oynadığımız oyundan ne de kulüp insanlarından kaynaklanıyor. bu direk ve direk olarak sarının yanında ahenkle duran asil kırmızıdan geliyor. deli bir sarının içindeki hırçın kırmızıdan coşup sonsuzluğa gidiyor. bana güzel olan ve güzel olacağını düşündüğüm her şeyi hatırlatıyor. çünkü ne sarıyı ne de kırmızıyı ayrı görmek istemiyorum. ikisi bir aradayken anlam buluyor. başarılar, başarısızlıklar, kişiler ve olaylar renkler yanında her zaman anlamsız kalıyor. kalan sadece renkler oluyor ve bende aynı heyecanı her gün bu renkler için yaşamaya devam ediyorum.
