çocukken futbolun anlamı

• 1

  belki anneden alınacak izin idi. belki de gol veya goller atarak sevinmenin planlarını yapmaktı. ya da büyük abilerin maçlarını masumane bir şekilde kenardan köşeden ben de buradayım edalarıyla seyretmekti. belki çok arzu etmekti güzel bir futbol topunu.
  en önemlisi yatmadan önce düşünmek ve rüyalarda devam edebilmekti o muhteşem hazza.
  ve bir de unutulmayan bir şey vardı: baba ile birlikte gidilen ilk futbol maçıydı.
  
  çocukken futbolun anlamı olabildiğince susuzluğuna hakim olmaktı belki de.
  
  her şey bir yana eğer kazanan takımda oynadıysan akşam anne ve babaya anlatılacak muhteşem anılardı.
  
  ekleme: seneler sonra ne itibar gördü bu başlık yahu. küllerinden doğdu adeta.
• 2

  mahalle maçında attığın çalım sayısıdır.
• 3

  çocukken futbol demek, futbol oynayan için herşeydi. yazın kavurucu güneşinde sabahın 8'inde evden kaçar gibi çıkıp dışarıda top oynamaktı. geceden plan yapılırdı zaten.
  
  - sabah kalkarım, annemde o saatte uyuyo zaten.çıkarım coşkunlarla orta-gol oynarım. o orta açar, ben kafayı gömerim.
  (bkz: futbol üzerine planlar-programlar)
  
  çok zaman oynanan yerde bulunun düşman güçler, yani amcalar-teyzeler, dayılar-yengeler hatta ve hatta enişteler oynamamıza mani olmaya çalışılırdı. bahane hep aynı zaten; başım ağrıyor. çoğu zaman dikkate alınmazdı tabi bu serzenişler devam edilirdi oyuna. gelgelelimki topun ayaktan çıkıp düşman güçlerin eline geçmesiyle bir yalvarma safhası başlar.
  
  - ne olur yapma abi. tamam gidiyoruz bak başka yerde oynucaz abi,
  
  edaları ardında, egosunu tavana kadar yükseltmiş olan düşman güç topu bir hamleyle geriye gönderir.
  (bkz: düşman güç elindeki topun yeniden kazanılması)
  
  bir de unutulmaz sokak maçları vardır. biz onlara mahalle maçı derdik ama, daha genel bir hava taşıyor ya mahalle kelimesi, sokak o yüzden cazip gelmezdi bize ve birçok mahalle takımı futbolcusuna. neyse maç için önceden planlar yapılır, saha ayarlanır,* maç başlar. herkes kendini göstermeye çalışırdı bu andan itibaren. yapılan hareketler, atılan goller...bir de izleyen kız varsa zaten ohoo... neyi anlatıyorum ben biliyorsunuzdur işte. hararetli bir maçın ardından eğer oyun kazanılmışsa alınan darbelerin hiçbir önemi yoktur, kimse bunları dikkate almaz. herkes attığı gollerin, verdiği güzel pasların hesabını yapar. ama maç kaybedildiyse bir de... tüm oyuncular birbirlerinin hatalarını bulmaya çalışır, alınan darbeler diğer oyunculara gösterilir,* pozisyonlar değerlendirilirdi. bir daha ki maça yapılan hatalara dikkat edilmesi üzerine sözleşilip maç davası kapatılırdı.
  (bkz: mahalle maçları)(bkz: mahalle maçı klişeleri)
  
  lafı uzatmamak gerekirse bunları yaşamamış, yaşayamamış çocuk bence çocukluğunu yaşayamamıştır. o komik gelen klişeleri söylemeyen çocuğun, her zaman hayatında söyleyememiş birşeyi olacaktır. arada düşünürüz aslında, keşke o günlere dönsek, tekrar maç yapsak diye. çünkü balkondan baktımı insan aşağıda oynayan çocukları kıskanıyor yahu. o yaşı aşmasına rağmen inip oynayası geliyor ve nitekim arada da oynuyor. *
  nitekim çocukken futbol anlamını bilen için hayatta ki en yakın arkadaştır. arkadaşınıza sağdık kalın.
• 4

  akşam ezanından sonra kararan havada topu görmeye çalışıp akşam yemeğini heba etmekti.
• 5

  büyüğünce futbolcu olmak.
• 6

  mahallenin sevilen ve sayılan kişisi olmaktı.
• 7

  herşey.
• 8

  öğle öğününü yarım ekmek arası domat * ile geçiştirmek.
  sonradan fastfood dediler buna!
• 9

  dünyanın anlamıyla eşdeğerdir.
• 10

  mahalle maçında gol attığında o zaman galatasaray'ın en popüler futbolcusu kimse onun adını bağırmaktır.
• 11

  yeri geldiğinde kames topla, yeri geldiğinde teneke kutuyla hatta yeri geldiğinde taşla top oynamaktı. futbolcu kartları, tasoları biriktirmekti. içlerinden sadece hagi'yi odanın duvarına yapıştırmaktı. yeni alınan jump veya proshot marka ayakkabıyı bir haftada patlatmaktı. topa sağ ayakla vurulmasına rağmen, sol ayaktaki ayakkabının patlamasını anlayamamaktı. tanışılan her öğretmene hangi takımı tuttuğunu sormak, "galatasaray" cevabı alabilmek için dua etmekti. takım oyunundan anlamamak, cümbür cemaat topun peşinden koşmaktı. galatasaraylı olmayan insanları sevmemekti. galatasaray'ı sevmekti.
• 12

  çocukluğumdan beri şu lafı söylerim (bkz: galatasaray olmadan futbolun bir anlamı olmaz)
• 13

  gazatelerden, plastik şişelerden, teneke kutulardan, çoraplardan*, top imal etmeyi, sağlayandır. galatasaray formasının üstüne - gözüksün diye - birşey giymeyip ayazda üşümektir. annen sana yemek saatini bağırarak ilan ederken, senin 'hagiiiiiiiii' diyerek, yanıt vermendir.
• 14

  benim için prekazi, simoviç demekti futbol. biraz daha ilerideki yıllarda ise tanju, hakan şükür demekti. artık çocuk olmadığımızı kabullenmeye başladığımız zamanlarda hagi öğretmişti bizlere futbolun ne olduğunu.
  
  (bkz: doksanlı yılların galatasaraylı çocuğu olmak)
• 15

  esem marka ayakkabıların parçalanana kadar sokaklarda top oynamak, parçalanan ayakkabı yüzünden anneden dayak yiyip babadan azar işitmek, her gol attığında mirsaaaattt,prekaziiii diye bağırmak, falco götz ile dalga geçen sınıf arkadaşlarını dövmek, sarı ve kırmızıdan başka renkte giyinmek istememek... *
• 16

  (bkz: top sektirmek)
  (bkz: 9 aylık)
  (bkz: mahalle maçı)
  (bkz: top benim istediğimi oynatırım)
  (bkz: kavga)
• 17

  arkadaşlık idi. plastik topla debelenirken, birden ortaya çıkan futbol topunu* görünce deli gibi sevinmekti. sabah saat 8'de başlayıp, akşam ezanına kadar terlemekti. dönemin yıldız topçusunun kulağını durmadan çınlatmak, futbolcu kartları arasında onunkini başka bir özenle saklamaktı. dizin kan revan olsa da, maçı yarıda bırakıp gidememek, arkadaşlarına kelek yapmamaktı.*
• 18

  kaleci olman gerekiyosa sıtovçe'dir.
  
  (bkz: gintaras stauce)
• 19

  okuldan sonra çanta bir yere siyah önlük bir yere, ben maça demekti.
  herkes evine gidipte ben gitmeyince merak edip okul bahçesine gelen anneyle yüzleşmek demekti.
  oynayacağım maç varsa televizyondaki maçı takmamak demekti.
  uzak mahallelerdeki arkadaşlarla maç yapabilmek için bisiklet istemek demekti.
  galatasaray maçlarına götürsün diye babamın gözünün içine bakmak demekti.
  bayrak* maçlarını kazanabilmek için canını dişine takmak demekti.
  galatasaray yenilince okuldan eve hava karardıktan sonra dönmek demekti.
  gittiğin her şehirde illa maç yapmak demekti.
  başka şehirdeki çocukları galatasaray minik takımında oynuyorum diye kandırmak demekti.(u: hoş istanbulda kocaman olduktan sonra bile liverpool genç takımında oynadım diye kandırdım ya neyse)
  14 sene şampiyonluk beklemek demekti, çocukluğum bittikten çok sonra beklemek bitti.
• 20

  televizyonda izlenilen tüm maçlardaki adamları çocuk sanmak. futbolu kocaman adamların oynayacağına bir türlü inanamamak. o zamanlar tabi yakın çekimler falan da yoktu. futbolcuların eşek kadar adamlar olduğunu anlamam baya bi sürmüştü.
• 21

  önü yırtılmış saidaslar ve şarkülü kaymış ilkokul önlüğü demektir.
• 22

  benim için tanju çolak demekti. pazardan alınmış 10 numaralı formam bile vardı. * hangi takımlısın dediklerinde onun adını söylerdim. çocuk aklı tabii. ama çok da çocuk değilmişim galiba ki bahse konu kişi takım değiştirdiğinde ben yerimde kalmışım. demek ki ben profesyonel olamamışım halâ. * yine de teşekkür etmek lazım galiba ona. hem zamanında bize yaşattığı güzel anlar için hem de oyunculara değil takımıma * daha fazla bağlanmam gerektiğini bana öğrettiği için. sonrası malum zaten. hiç eskimeyen ve günden güne daha fazla büyüyen bir aşk. peşindeyiz galatasaray.
• 23

  3 sezon üzerimizde taşıdığımız siyah önlüklü günlerimizde yeni yeni popüler olan kola kutularını ezip top oynamaktı. babam sırf aldığı ayakkabıları parçalıyorum diye 2. sınıfta bana ordupazarından bir basket topu almıştı. sonra ben amatör bir basketçi oldum, futbolcu da oldum, tenisçi de...*
• 24

  -çok- küçükken kendi kalemize atılan gole sevinmek ve tüm kötü bakışları üzerime çekip kızararak yerime oturmaktı futbol.
  ardından 14 yaşına kadar mahalledekilerle evin önünde maç yapıp komşuların eleştirilerine kulak asmamaktı.
  kendim oynadığım gibi, başkalarının kızlarını da futbola teşvik ediyor olmama kızmalarına aldırmıyor olmamdı.
  faul de yapamazdın mesela küçükken, sen kendinden küçüğe faul yapsan ya annesi ya babası kulağını çekmeye gelirdi.
• 25

  mahallede bulduğun boş bir arsada veya işlek bir sokakta top oynamaktı...